RICK GRIMES//WALKING AFTER THE DEAD (NL) (Finished)

Deel 20

Ik legde mijn krukken weg en keek Carol aan, "ik snap wel dat je dat denkt Carol maar het is niet zo, misschien wel voor jullie maar ik ben altijd al alleen geweest. Ik ben slecht om in teams te werken. In mijn eentje werk in beter. Misschien is het wel weer handig om weg te gaan na mijn herstel" zeg ik. Carol kijkt mij aan, "nee, tuurlijk niet. Iedereen heeft elkaar nodig. Ik heb jouw nodig, Carl, Daryl, Judith, Rick. Je bent een goed mens Jade. Je kunt goed vechten, je bent iemand die niet opvalt net zoals ik. Jij hoort hier in deze groep, wij zijn familie" zegt Carol. De woorden die ze gebruikte waren wijs en mooi. Misschien ben ik wel belangrijk voor deze groep. "Carol, hoe zit het eigenlijk met jouw? Had jij kinderen? Een man?" Vraag ik. Carol zucht, "ja ik had een man en een dochter, allebei dood door walkers. Ik heb mijn eigen dochter als walker gezien. Maar ze is nu gelukkig, hierboven" zegt Carol. Ik dacht dat ik het erg had, Carol heeft haar man en dochter verloren, Rick heeft zijn vrouw verloren, Maggie heeft Hershel verloren. Ik moet eigenlijk niet klagen.

Ik sta al de hele dag op de wacht bij de deur. Er liepen al een paar walkers buiten, Carol loopt naar voren, "jade je staat daar al bijna 2 dagen de hele dag lang, je moet rusten. Je hebt al heel lang niet geslapen" zegt Carol. Ik loop naar de deur en negeer Carol. Ik kijk naar het raam naar buiten. Uren gingen voorbij en de andere waren aan het rusten. Ik was blijkbaar even in slaap gevallen maar toen ik wakker schok zag ik Bob buiten staan. Ik keek nog even goed. Ik zag mensen in de bosjes, ze pakte Bob en nam hem mee. Iedereen lag half te slapen dus ik moest in mijn eentje. Ik rende naar buiten, naar de mensen toe. Ik werd gegrepen door een van hun.

Het was wazig, een vel licht scheen in mijn ogen. Ik zat vast gebonden en voor mij lag Bob. Zijn onderbeen was eraf. "Hey ninja! Ben je terug?" Zegt Garreth. "Laat mij en Bob los, of anders" brom ik. Garreth lacht, "of anders wat? Oh ja wacht je word opgegeten net zoals Bob" zegt Garreth. Bob begon wat te snikken. "Ja Bob, dat been van je smaakt best wel lekker" zegt Garreth. Hij begin een geluid te maken waar in niet van uit kan halen of hij huilt of lacht. "Je gaat toch uiteindelijk dood dus ja, je hebt het wel goed gedaan met je been" zegt Garreth. Bob begint te lachen, "ik ben een mens hier hoor, ik praat tegen je" zegt Garreth een beetje opgefokt. Bob lacht harder, "you idiots" zegt Bob terwijl hij zijn schouder laat zien, "ik ben gebeten! Ik heb rot vlees!" Lacht Bob. Ik schik en probeer mijzelf los te wurmen. Bob lacht nu echt heel hard en de andere die van hem gegeten hadden beginnen het uit te kotsen. "We laten hem hier voor de walkers en we nemen Jade mee. We gaan Rick eens bezoeken!" Roept Garreth.

Ik werd vastgebonden mee genomen naar de kerk. Garreth en zijn vrienden lopen rustig naar de deur, ze openen het en lopen naar binnen. Je hoorde niets, het was doodstil. "Ik denk dat jullie al weten dat wij hier zijn" zegt Garreth. Mijn mond was afgeplakt en ik probeerde te schreeuwen, "en wij weten dat jullie hier zijn, we hebben wapens dus het heeft geen zin meer om te verstoppen" zegt Garreth weer. De mensen van hem verspreiden zich en richten met hun wapens op de deuren van de 2 kamers. Garreth wijst naar de deuren. "Wij hebben jullie in de gaten gehouden voor een tijdje, wij weten dat hij hier is" zegt hij. Ik probeer mij los te wurmen. "Er is Bob die ik al uit zijn leiden heb verlost, Eugene, Rosita, Martin's goede vriend Tyreese, Carl, Judith." Zegt Garreth. Een van de mannen van Garreth hield mij stil omdat ik zo veel bewoog. "Rick en de rest zijn weg, met veel van jullie wapens. Kijk we weten niet waar jullie allemaal zitten maar dit is geen grote plek. We kunnen dit nu stoppen en dan zullen dingen minder pijnlijk zijn dan het zou moeten." Zegt Garreth. Ik volgde hun niet meer, ik was verdwaald in mezelf. "Als je de deur niet open", en daar worden de 2 voorste bewapende neergeschoten. "Let jullie wapens weg" zegt Rick die de kerk binnen komt lopen. Garreth en zijn vrienden draaien om. Garreth begon wat te vertellen en hij hield zijn wijs en middelvinger op. Rick schoot op hem en zijn vingers waren er af. Ik keek met grote ogen naar Garreth en daarna naar Rick. "Leg jullie wapens weg en kniel!" Zegt Rick bedreigend. De mensen kijken Rick aan. "Doe wat hij zegt" zegt Garreth die pijn leid. Ze legde de wapens weg behalve de man die voor Rick stond. "Mark er is hier nu geen keus" zegt Garreth. Mark reageert niet. Abraham loopt naar voren toe. Rick loopt om Garreth heen en kijkt hem aan, "het heeft geen zin meer om te smeken toch?" vraagt Garreth. De andere van ons staan ook al met hun geweren. "Jullie hadden ons al gelijk kunnen vermoorden toen jullie ons zagen" zegt Garreth. Rick knikt, "dat had gekund maar we willen geen kogels verspillen". Garreth knijpt in zijn hand, "we hielpen mensen, redde mensen. Maar dingen veranderde.... jij weet niet hoe het is om honger te leiden. We hoeven dit niet te doen, we kunnen zo weglopen en we komen nooit meer in elkaars pad terecht" zegt Garreth om hieruit te komen. Glenn maakte mij los en ik pakte en wapen af van de mensen van Garreth. "Maar je zult wel in iemand anders pad komen, je doet dit bij iedereen." Zegt Rick, hij pakt zijn kapmes en snijd Garreth in zijn hoofd. Ik steek de mensen en de rest beginnen ook te moorden. Ik zit helemaal onder het bloed want ik ging uit woedde door. Het was een hele slacht partij. Maggie, Glenn en rare stonden te kijken terwijl Sasha, Michonne, Abraham, Rick en ik aan het slachten waren. Toen we klaar waren zuchtte ik. "Het had ook ons kunnen zijn" zegt Rick tegen mij. De andere die binnen zaten kwamen naar buiten. Gabriel was in schok. Het was een kerk en daar lagen er dan een paar doodgeslagen en gestoken mensen. Bloed zat op de muren en op ons. Liep naar de muur, zakte in en keek mijn mijn handen. Mijn handen die alweer hebben gemoord.