RICK GRIMES//WALKING AFTER THE DEAD (NL) (Finished)

Deel 12

Hoe kon ik nou zo dom zijn om niet te weten dat het Negan was, zijn stem, zijn woorden klonken zo.. logisch. Het enige was, waarom mag niemand over hem weten? Hershel kwam binnen lopen. "Je ziet er geschokken uit, wat is er?" Vraagt hij. Ik kijk op, "niets, het enige is dat ik weet wie mijn broer heeft vermoord. Het heeft mij veranderd Hershel. Ik heb iemand vermoord!" Roep ik. Ik zakte in van mijn eigen woorden. Het onlogische van dat was dat ik het zelf niet was maar iemand anders in mij. "Ik heb nog nooit iemand vermoord, ik weet niet wat ik er mee moet doen Hershel". "Jade, het was om een rede. Alles kan gebeuren en vooral in deze wereld. Je hoeft je niet schuldig te zijn want iedereen heeft wel iemand vermoord hierzo, Rick, Maggie, Glenn. Iedereen" zegt Hershel. Ik zucht. "Ik ga even jagen" zeg ik ineens. Ik voelde me misselijk en moest even naar buiten. Ik pakte mijn wapen en liep naar buiten. Ik stond bij een muur, ik keek naar mijn handen. Ik stootte met mijn vuisten tegen de muur aan, het bloed zat overal, op de muur, mijn handen. Ik voelde de pijn niet meer die ik eerder al voelde. Achter me hoor ik mijn naam. Mijn naam klonk in mijn hoofd maar ik bleef door gaan. Iemand pakte mijn armen van achter vast. Ik zakte in en begon te huilen om alles. Diegene draaide mij om en het was Rick. Met tranen over mijn wangen keek ik naar Rick. Rick keek naar mijn handen die hevig aan het bloeden zijn. Hij gaf mij een knuffel en het voelde warm aan, met liefde en pijn. Mijn bloed zat op zijn shirt. We liepen samen naar binnen en Carl rende er achteraan. Hershel hielp mij weer net zoals altijd, hij maakte mijn handen schoon en hij bind het om met verband. Rick stond voor mij, "waarom? Waarom doe je jezelf pijn?" Vraagt hij. Ik kijk naar mijn handen en ze trillen helemaal. Hershel had ons alleen gelaten. Rick ging naast mij zitten. "Ik kan het niet Rick, eerst mijn ouder, dan mijn broer, Daryl is weg en.. en ik heb iemand vermoord" zeg ik met pijn in mijn hart. "Ik was niet de bedoeling maar ik schoot hem perongelijk in zijn bovenlichaam terwijl ik hem alleen een beetje wilde verwonden" zeg ik. Rick kijkt me aan en legt zijn hand op mijn schouder, "het is niet erg Jade, het hoort erbij. Ik heb ook mensen vermoord omdat het moest. En ik weet hoe erg het is voor jouw broer maar Jade ik wil zeggen dat je sterk bent en dat moet gebruiken" zegt Rick. Ik veegde de tanen weg en geef hem een knuffel. Het voelde alweer warm aan. "Wat is er gebeurd?" Vraagt Carl die binnen komt stormen. Ik glimlach. "Niets Carl". Ik sta op en geef hem ook een knuffel. "Ik denk dat we dit wel vaker mogen doen" zegt Carl. We lachen alle drie en alles gaat weer verder.

Er is al weer een maand voorbij, de tijd gaat snel en alles is veranderd. Er zijn mensen weg gegaan en mensen bij gekomen. Onder andere Daryl is terug, Tyreese, Sasha en bob zijn erbij gekomen. Merle en Andrea zijn allebij doodgegaan door de gouverneur en Carol is weg. Het was een slachtpartij die wij gewonnen hebben. De band met mij, Carl, Rick, Daryl, Glenn, Maggie, Beth en Hershel is sterker geworden. We vormen nu echt meer een groep. De onschuldige mensen in Woodbury zijn met ons mee gegaan. Er zijn nu meer kinderen en volwassenen maar er was een virus die uitgebroken was waardoor er veel ziek zijn geworden. Carol heeft 2 mensen vermoord om het te stoppen maar het was niet goed genoeg daardoor heeft Rick haar weg gestuurd.

Ik stond buiten op de wacht met Carl. Carl en ik zijn echte goede vrienden geworden. Hij heeft mij geholpen in goede en slechte tijden en ik hem ook. "Maar Jade, hoe was jouw leven voor dit alles eigenlijk?" Vraagt Carl. Ik lach, "het was nog slechter dan dit, ik was toen ik een klein kind was alleen maar met Alex mijn broer. Ik moest elke keer naar een ander pleeggezin omdat ze ons niet meer wilde hebben. Toen Alex en ik oud genoeg waren gingen we samen wonen. Om alles te betalen werkte in in een snoepwinkel. Meer is er niet gebeurd" zeg ik. Carl kijkt me aan, "hoe oud ben je eigenlijk Jade?" Vraagt Carl. Het was wel een goede vraag want vandaag was het mijn verjaardag. "Ik ben nu 30 geworden maar alsjeblieft Carl wees stil want ik wil niet dat iedereen weet dat ik jarig ben, Okay?" Zeg ik. Carl kijkt enthousiast. "Waarom niet? Het is je verjaardag" zegt hij. Ik lach, "nog andere vragen Carl?". Hij knikt. "Heb je kinderen gehad?" Vraagt hij. Ik sta even stil bij de gedachte. "Uhm nee, ik zou het heel graag willen hoor maar nee". Carl en ik kletste nog verder terwijl de dag voorbij ging. Rick kwam op ons afgelopen. "Gezellig hier?" Vraagt hij. Carl knikt. "Jade is echt aardig pap. Mag ze misschien vanavond bij mij slapen?" Vraagt hij. Ik lach even zachtjes. "Carl!?" Zegt Rick. Carl kijkt hem aan met zijn blik, een echte smekende Carl blik. "Fine, maar jade wil je even mee lopen" zegt Rick. Carl geeft me nog een knuffel en ik loopt daarna met Rick mee. "Ik zie dat je goed met mijn zoon kunt omgaan!" Zegt Rick. Ik knik, "ja hij is er eentje hoor, hij is sterk en groot geworden. We zijn goede vrienden" zeg ik. We lachen allebei even. "Ik wilde het eigenlijk hebben over jouw, je bent best wel goed in jagen en dat is Daryl ook. Misschien kunnen jullie twee samen jagen voor voedsel?" Vraagt Rick. "Sure, ik zal mijn spullen pakken. Ik liep weg maar Rick pakte mijn hand nog net. "Doe voorzichtig Jade" zegt Rick. Ik knik en loop naar mijn andere wapens. Ik heb mijn mes, pijl en boog, pistool en nu alleen nog naar Daryl.

Ik was op zoek naar Daryl en hij stond al bij het hek. "Daryl!" Roep ik. Ik ren op hem af, "Rick zei dat we samen moesten jagen voor voedsel" zeg ik. Daryl knikt en we pakken de auto.