Gijs

Gijs en Vesta

Mijn schoonouders lieten een nieuwe boot bouwen, een Tukkervlet van 10½ m lang. Dat was gewaagd in die tijd. De financiering kregen ze rond door hun zalmschouw aan mij te verkopen. De bouw van het nieuwe schip - ja zo noemen wij schippers ons vaartuig, hoe klein 't ook is - duurde meer dan een jaar. We verkochten onze Van Leeuwenvlet en brachten 'm weg naar de nieuwe eigenaar die in Hattem, vlakbij Kampen, woonde. Met weemoed nam ik afscheid van ons bootje.

Schrale troost: de zalmschouw was een stuk ruimer! We voeren er in onze vakanties mee door heel Nederland en België. En Gijs ging mee! Hij vond 't allemaal best. Varen vond hij niet echt boeiend, de vaartochten bracht hij hoofdzakelijk slapend door. Hij had een leuk plekje ontdekt, onder de stuurstoel. Daar stonden 2 in tassen gepakte vouwfietsen en daar lag hij bovenop. Zonder zich te verheffen kon hij net over de kuiprand naar buiten kijken en hield zodoende de boel in de gaten. Zodra er land in zicht was, kwam hij in aktie: in een mum van tijd stond hij op de kop, gereed om aan land te springen. Helaas deed hij dit ook bij sluizen; hij klauterde in het remmingswerk en smeerde 'm. Soms moesten we een schutting overslaan voordat we 'm te pakken kregen. Wat zal dat een raar gezicht zijn geweest: roepen, rammelen met kattenbrokjes, uitmondend in een reeks onwelluidende uitroepen. In het vervolg legde ik Gijs aan de lijn zodra we gingen aanmeren. Dit zou ons niet meer overkomen!

Het jaar daarop ging de nieuwe boot van mijn schoonouders te water. Dat seizoen voeren we veel gezamenlijk op. In de weekenden waren we nogal eens te vinden in de Avelingen. Daar lagen we dan gebroederlijk naast elkaar met de kop tegen een strandje. Voor sloegen we pinnen in de grond en maakten daar onze lijnen aan vast. Kijk, daar komt nu de term landvast vandaan. 't Is maar dat je 't weet! Achter zetten we ankers uit om reien tegen de kant te voorkomen. Van de kop af plaatsten we een laddertje, waarmee we makkelijk naar het strandje konden afdalen. Kinderen en huisdieren werden op het strandje gezet en ik ging surfen met m'n zeilplank. Heerlijke weekenden waren het. Zwemmen, plankzeilen, dijkjes bouwen met de kinderen op 't strandje. Vesta en Gijs vermaakten zich wel. Ze waren echte soul-mates, die 't voor elkaar opnamen als ze bedreigd werden. Zo verjoegen ze 2 grote herdershonden, die te dicht naar hun zin bij onze boten kwamen. Vesta gromde en Gijs mepten naar die vreemde snuiten, die volgens hen hier niets te zoeken hadden. En ja hoor, de herdershonden dropen af!

De Avelingen hadden ook een keerzijde, die trouwens nou ook weer niet zo erg was, maar waar je wel rekening mee moest houden. Er liepen namelijk koeien, die het stuk dat de Aveling scheidde van de Boven-Merwede, afgraasden en daarbij herhaaldelijk langs kwamen. Nieuwsgierig als ze waren, kwamen ze meestal het smalle strandje op en liepen daarbij natuurlijk tegen de uitstaande lijnen aan, soms trapten ze de pinnen los. Dat gaf heel wat ongemak. De kinderen vluchtten op tijd terug naar de boot en ik stond heldhaftig op de kop van mijn boot met de puts water te smijten om de koeien weg te jagen. Dat hielp, tot die keer dat er een stier bij was. Het gedrag van de groep koeien was daardoor wat brutaler. We hadden geen tijd meer om Vesta en Gijs binnen te halen. En daar stonden ze dan: in d'r uppie op het strandje. Ze werden ingesloten door de koeien, die nieuwsgierig met hun natte neuzen snuivend vlakbij kwamen. Vesta gromde en Gijs haalde flink uit, maar kon ze niet raken, dus stapten ze maar achteruit. 't Hielp niet, de koeien drongen verderop. Even later stonden Vesta en Gijs tot hun nek toe in 't water, achtervolgd door de koeien, die maar al te graag even gingen pootjebaden om die rare beesten van nabij te bekijken. De situatie leek hopeloos! Wat nu? Gijs nam een besluit. Hij draaide zich om en zwom weg van het strandje richting onze boten, weldra gevolgd door Vesta. Even later konden we ze aan boord hijsen. Als helden lieten ze zich vertroetelen, maar zij hadden 't even gehad. De volgende dag waren ze met geen stok op het strandje te krijgen!

Wordt vervolgd