Ibretlik Hikayeler

Internet Fenomeni Kızın İmtihanı (3)

-3.Bölüm-

Bir gün eve bir telefon geldi. Ümmü Gülsüm'ü görüp beğenen bir teyze dünür olmak için evlerine gelmek istiyordu. Ümmü Gülsüm çok dua etmiş, hep hayırlısını istemişti. Demek ki hayırlısı buydu. Görüşmeyi kabul etti. Çok yakışıklı ve dindar bir çocuktu. Kendinden yalnızca iki yaş büyüktü. Sakallı, çok mütevazı bir duruşu vardı. Ümmü Gülsüm kalbi ona ısınmadığı halde onunla evlenmeyi kabul etti. Artık toplum baskısından kurtulmak, sokağa çıkabilmek istiyordu. Bu onun için bir fırsattı. Bir kurtuluştu.
Ailesi de münasip görmüştü bu aileyi. Ve hemen bir hafta sonra nişan yapılmıştı.

Ümmü Gülsüm nişanlısına çok saygılıydı. Onun karşısında çok utanıyordu. Ağzını bıçak açmıyordu. Ona kalbinin ısınacağı, onu seveceği günleri bekliyordu.
" Evlenince severim. Evlenince kesin âşık olurum ona." diyordu. Kendini çok şanslı hissediyordu. Artık düştüğünde onu kaldıracak, onun ellerinden tutacak birisi bulunmuştu.

" Bir kafeye gidelim diyorum. Nişanlandığımızdan beri hiç yalnız kalamadık. Kız kardeşim de gelecek merak etme. Utanmana gerek yok... Yavaş yavaş açılmanı, rahat olmanı istiyorum yanımda.", diye davet etti onu nişanlısı bir gün.
Ümmü Gülsüm kabul ederek onunla cafeye gitti. Başını yol boyunca hiç yerden kaldırmamıştı. Bu nişanlısı Hasan'ın çok hoşuna gitmişti. Kendini şanslı saymalıydı. Bu zamanda böyle iffetli bir hanımı oluyordu. "Subhanallah."

Öyle mutluydu ki. Bir an önce müstakbel eşiyle oturup sohbet etmek istiyordu. İçeri girdiler.

Üçü bir bi masa bulup oturdular. Biraz sonra Hasan üç tane kahve söyledi. Gözlerini Ümmü Gülsüm'den ayırmıyordu. Ne kadar da güzeldi nişanlısı. Elleri ne kadar narindi. Bir an önce ellerine dokunmak,ona kalbinin ritminin nasıl değiştirdiğini anlatmak istiyordu Hasan.

Karşı Masaya dikildi bir anda gözleri. Sanki masadaki erkekler sürekli Hasanların masasına bakıp birbirlerine bir şeyler fısıldıyorlardı. "Bunlar bize mi bakıyor?", diye sordu kız kardeşine.
Ümmü Gülsüm'ün o herifleri tanıdığına ihtimal bile vermiyordu çünkü.
"Bunlar Gülsüm'üme mi bakıyor? Lan, nişanlısının yanında kıza mı bakıyorlar?", diye sesini yükseltti Hasan.
Çok sinirlenmişti. Çok kıskanmıştı nişanlısını. Biraz daha baksalar kalkıp dövecekti adamları.
Karşı masadaki gençler tekrar Ümmü Gülsüm'e bakarak aralarında gülüştüler. Bu kadarı fazlaydı ama. Hasan öfkeyle yerinden kalktı. Bütün kafe ona bakmıştı bir an... Herkes donmuştu.
"Lütfen...", diye Hasan'ın elinden tuttu birden Ümmü Gülsüm.
"Lütfen. Yapma", diye ağlamaya başladı sessizce.
Hasan hemen yanına oturdu. Dona kalmıştı. Ümmü Gülsüm'ün bir dokunuşu onun sinirlerini yatıştırmıştı bile. Elleri ellerinde gözlerine baktı. Ümmü Gülsüm pişmanlıkla hemen ellerini geri çekti. Tövbe etti içinden. İstememişti ona dokunmayı. Refleks olarak elleri yapışmıştı iste.
"Özür dilerim. Elini tuttum.", diyerek başını eğdi.
Oradan kalkıp gitmek istediği çok belliydi. Hasan'ın içi eridi. O da tövbe etti içinden. Nişanlısına daha nikâhları olmadan eliyle değdiği için hayâ etti. Ona kıyamadı. Oysa o özür dilediği an helalinden, onun alnından öpmeyi ne kadar da çok isterdi.
" Kalkalım o zaman en iyisi. Rahatsız oldum ben. Bir kaza çıkmadan gidelim. Hemen hesabı ödeyip geliyorum", diye ayaklandı Hasan ve kasaya doğru ilerledi.
Hasan'ın kardeşi, Ümmü Gülsüm'ü sakinleştirdi.
" Korkma, abim birini kolay kolay dövmez. Seviyor seni. Kıskandı, ondan.", diyerek gülümsedi.

Oysa Ümmü Gülsüm daha büyük felaketlerin olmasından korkmuştu. Hasan gider gitmez de zaten bir felaket koptu. Karşı masadan bir delikanlı kalkıp Ümmü Gülsümlerin yanına geldi.

Tam o an Hasan da arkasında durup sert bakışlarla delikanlıyı dövebilmeyi bekliyordu.
"Vayyyy instagramın fenomeni Ümi... Naber ya. Ortalıktan kayboldun çok değişmişsin."
Ümmü Gülsüm cevap vermeden başını eğdi. Yer yarılsaydı da içine girseydi keşke.
Hasan duyduklarına inanamıyordu.
Delikanlı arkasındaki Hasan'dan habersiz devam ediyordu konuşmaya.