Sadegh✒Hedayat

توصیف بوف کور

به نظر من بوف کور خیلی شخصی است. خواب و خیال شخصی خودتان است. برای اینکه بوف کور را بنویسید دوا می خوردید؟ واضح تر بگویم، خیلی معذرت می خواهم، آیا مخدرات مصرف میکردید؟

بوف کور پُر از effet [شِگِرد] است. حساب و کتاب دقیق دارد. اگر در حالت نشئه بودم که نمی توانستم بنویسم. چُرت میزدم. تو هم فکر میکنی که پِرسُناژ بوف کور من هستم؟ اشتباه، اشتباه محض! اتفاقاً درست برعکس بود. هر صفحه اش را مثل حامل موسیقی جلو خودم میگذاشتم و تنظیم میکردم. جاهائیش که به نظر خیالی میآید درست قسمت هائیست که کلمه به کلمه سبک و سنگین کرده ام. زهر را، چونکه توش زهر هست، زهر را چلانده ام و چکه چکه روی کاغذ ریخته ام. اول از خودم میپرسیدم که میخواهم چه بگویم و بعد میگشتم ببینم بهترین شکل و لحن برای گفتنش چیست؟... فقط تو نیستی که عوضی گرفته ای. از تو استادترها هم فکر میکنند که پِرسُناژ بوف کور خود من است. البته، چرا. حرف ها مال خودم است ولی پِرسُناژش از من سواست. هر خطش به عمد نوشته شده. تصورات افیونی هم نیست.وقتی یک چیز وحشتناک می نوشتم خودم میخندیدم.

به نقل از مصطفی فرزانه در کتاب اشنایی با صادق هدایت

@Sadegh_Hedayat©