Duygularda Anlam

2.bölüm

Şimdiki Konumuz: ACI

Acı nedir?...acı insanı deprasyona sokan adı üstünde acı çektiren bir duygudur.peki acı neden meydana gelir?...hayatınızda sizin için önemli bir yere sahip olan bir varlığı kaybetme veya kaybetme korkusu,aşk,hüzün ve birçoğu daha.farkettinizmi duyguların hepsi birbirine bağlı! Birazda acının belirtilerinden bahsedelim;acı çeken varlığın boğaz kısmına bir düğüm oturur.o düğümden çok rahatsız olursunuz.sanki....biri sizi boğuyormuş da nefes alamıyormuşuz gibi hissederiz.bazen acı çektiren şey küçük bir şey olsada.kendinizi teselli edersiniz.geçecek....az kaldı gibi kelimelerle.düğümü yutmak kaybetmek istersiniz yutkunursunuz ama olmaz yutkunmaların hepsi boşa gider! Hissedersiniz....düğümün orada olduğunu bilirsiniz ama yutkundugunuzda orada hicbirsey yokmus gibi geçip gider.üstelik buda yetmezmiş gibi düğümlendiği yer sizlar!...acır! Tekrar tesellilere başlarsınız! Ama olmaz bir kez daha canınız yanar tekrar boğulursunuz! Düğümler gitmez ardı ardına çoğalır! Vücudunuzu ele geçirir! Artık düğümü....her bir hücrenizle hissedersiniz.ruhunuz acı çeker!....hücreleriniz acı çeker! Durmadan bu acıyı çekersiniz! Geçmez....muradına erene kadar geçmez.ya erilmeyecek bir muradı varsa....o zaman ne yapmamız gerekir?....başka bir varlikla unutacağımızı sanarız ve.....deneriz unutmaya çalışırız.evet çalışırız çünkü beceremeyiz!bizim acı çeken ruhumuz bunu beceremez.unutmaya çalışırken bile aklımız da olur! Ve....kaderimize katlanırız.yanımızda olmasa bile hayallerimizde olur!...yaşamasa bile...rüyalarımız da yaşar! O zaman kurduğum hayaller gördüğüm rüyalar olmasa ben bir hiçim! Hayallerim ve rüyalarım sağolsun deriz.ama bir zaman sonra hayal kuramayiz....rüyalarımızda onu göremeyiz.artık hayal kurmayı bırakırız.bırakırız çünkü biz onu hayallerimizde ve rüyalarımızda yaşattıkça daha çok özlüyoruz....kalbimiz acıyor! Nefes alamıyoruz! Aniden kalbimize saplanan acı ile gözümüzden bir damla yaş figar ediyor.kesilmiyor....bu sefer ardı ardına gözümüzden yaşlar akıyor.her bir damlada onu görüyoruz ağlamamız daha da şiddetleniyor.acımız git gide büyüyor.hücrelerimizi dahi ele geçiriyor.odamıza kapaniyoruz.kimseyle konuşmuyoruz.büyüyor....büyüdükçe büyüyor dur diyemiyoruz!  yeter!....diyemiyoruz ki.açıyoruz müslüm baba şarkılarını dinliyoruz son ses.sanki her bir mısrası bizi anlatıyor kardeşlerim.her şey üst üste geliyor.ev,okul,ders,hayat okulu tükenmiyor.biliyormusunuz?....siz kendinize acımazken acınız sizin için üzülüyor.yapma konuş ben büyümek istemiyorum.küçült beni diyor.ama siz onu dinlemiyorsunuz....tıpkı annesini dinlemeyen yaramaz bir çocuk gibi!evet acınız sizin anneniz.bazen ise çocuğunuz oluyor.geliyor yerleşiyor kalbimizin en hassas noktasına bizde onu okşayarak büyütüyoruz.acı çekmemize rağmen hala kalbimizin bir yerlerinde onu saklıyoruz.kimse onu görmesin benden alırlar diye.çünkü bilirsiniz ki acınız kaybolunca daha çok acı çekeceksiniz.bir zamanlar aşık olduğunuz varlığa artık aşık olmadığınızı sanacaksınız.derin düşüncelere dalacaksınız.acaba acımı dinlesemmi.dinlesem nasıl olur.dinlemeliyiz.en yakın dostunuza gidersiniz....acı kardeşinize.acı kardeşiniz sizi daha iyi anlar çünkü.anlatacaksınız.rahatladınız!...acınızı dinlediniz ve rahatladınız.bir oh be çekeceksiniz.içinizden bir yük kalkacak.kakbiniz eskisi kadar acımayacak.eskisinden daha az acı çekeceksiniz.çünkü acınız küçüldü artık.tekrar acı çekeceksiniz.acınız artık sizi terk etti diye!ama bakmışsınız ki kalbinizin bir köşesinde saklanıyor....büyümeye hazır bir şekilde.size üzülme ben buradayım seni hiç terk etmeyeceğim yeterki sen üzülme diyor.o zaman siz anlayacaksınız ki ne kadar anlatsakta bir şey hep anlatılmayarak kalacak.