PAYLANÇO

Bölüm7

Bay park bana şaşkınca bakıyordu bende ona "çıkıyoruz"dedi donghoo yuda alıp toplantı odasından çıktı jungwoo bana baktı"Sıçtık" dedi ve toplantı odasından çıktı bende koşarak bay parkın ardından gittim baya hızlı koştum asansöre binmeyeyim diye kapatma tuşuna basıyordu bende ayağımı attım ama bir çelige çarptı merdivenlerden aşağıya koşarak iniyordum en alta gelince bay park asansörden daha yeni çıkmıştı yine koşmaya başladım bay park ın önüne geçtim onu durdurdum ne tarafa adım atarsa o tarafa gittim bay park "donghoo ile arabaya gidin"dedi yanındaki  herkez donghoo ile arabaya gidiyordu donghoo bana sarıldı "Seni seviyorum anne"dedi yanında  bekleyen adamla birlikte ilerledi"konuş!"diye sesini yükselti"Bunu bilmiyordum"dedim"Ya bilmiyordun ha!"dedi ve adım attı kolunu tutum"Bay park beni dinleyin"dedim"Bayan sahtekar sizi anlatıklarınızı duymak istemiyorum!"diye çemkirdi"Bakın cidden bilmiyordum  size  gıcık uyuz dedim ama siz olduğunuzu bilmiyordum lütfen gitmeyin"dedim bay park yine bir adım attı"Gidemezsiniz"diyip kolunu sıkıca tutum bir adım daha attı  kolunu çekti ve şirketin kapısına doğru yürüdü ben yere çökmüş ağlıyordum güvenlik yanıma gelip birşey diyordu ama duymuyordum aklıma  o gün geldi babam da annemi burada bu sekilde terk etmişti ve rusyaya gitmişti
Flashback=(
Kadın"gidemezsin"diyip adamın kolunu tutu adam kolunu hızla cekip kadını orda bırakıp gitti kadın yerde ağlarken küçük  kızı yanına gitti ve yanına diz çöktü"anne ağlama kalk sen ağlayamazsın"diyip kadını durtuyordu.
Flashback son
"Anne yapamadım bizi ayakta tutamadım tüm anılar gitti...Başaramadım!!!"dedim kalktım eteğimi düzeltim bağırarak lobiyi dağıtım o sırada jungwoo geldi beni tut"Ben birşey bulup kurtaracagim"dedi kafamı salladım ve "Anahtarı ver!!!"diye bağırdım jungwoo anahtarı verdi ben arabya gittim ve ağlamama  devam ederek geçen gün gitmem gereken ama donghoo için gidemediğim yere gitim

Yanına yaklaştım utanıyordum kendimden yaptığım herşeyden utanıyordum ama en çok anılarıma sahip çıkamadığım için utanıyordum
Yanına  oturdum ve"Başaramadım bize sahip çıkamadım anılarımızı koruyamadım anne!!!......Biliyormusun o dün gece evimdeydi  bana cesaret veriyordu ama sabah toplantı odasına girince girmemiş gibi çıktı ve ben onsan hoşlanıyorum dahada utanç verici ama onudan hoşlanıyorum senin ve anılarım için daha fazla rezil olamak istiyorum.....ÖZÜR DİLERİM!!!!

Diye çemkirip eve gittim yastığa sarıldım ve uyumaya çalıştım bay park aklıma geldi onun masum yüzü dolgun dudakları şu an burda olsa ona sarılıp ağlardım ama bunun olması inkansiz

Donghooya alıştığımı anladım onu özlemiştim az zamandır birlikteydik ama bana iyi gelmişti o çok tatlı ve masum bir çocuk
babası gibi yakısıklı ona alıstım artık  onu özlediğimi hissediyorum içinden bir ses bana ara diyor ama diğer ses ararsanda açmaz ki diyor

donghooyu çok seviyordum ve minik bir bedenin bana anne demesi hoşuma gidiyordu.

Bu çok kötü bu büyük bir haksızlık hayatımda birkaç defa ve belkide bugün son kez bana biri anne dedi

O artık benim oğlum onu çok seviyorum belkide oda beni seviyodur  tekrar babasına yalvarır benim için belki yine gelir benim için bana anne demek için

Telefonumu masadan aldım ve yastığa geri sarıldım seni arıyorum Bay park lütfen aç
Devam edecek