Gözlerini açtı Youngjae. Sanıeım birçok şeyi bekleyebilirdi ama yanında uzanmış bir Lim Jaebeom beklemiyordu.
Ya da ellerinin tekrar bağlı olmasını.
"Günaydın bebeğim"
Jaebeom burnunun ucunu öptüğünde geri çekilmeyr çalıltı Youngjae ama malumunuz, hareketleri bayağı kısıtlıydı.
"Beni korkutuyorsun."
Jaebeom hafifçe gülüp çocuğa yaklaşarak alayla fısıldadı.
"Korkuyor musun benden?"
Youngjae hafifçe çırpınarak uzaklaşmaya çalıştı çocuktan.
"Tekrar söylüyorum güzelim sana asla zarar vermem."
"Buna nasıl inanabilirim ki?"
"Benim sıkıntım seninle değil"
Anlamazca baktı genç adam. Jaebeom ellerini hafifçe genç adamın saçlarına ilerletti.
"Herkes sana zarar veriyordu. Benim dokunmaya kıyamadığıma. Bunu engellemek için bir şeyler yapmalıydım değilmi güzelim?"
"Onlara ne yapacaksın?"
Gülmüştü Jaebeom. Alayla, hırsls ve sinirle.
"Benim dojunöaya kıyamadığımı üzmenin cezasını vereceğim sadece"
Youngjae korkuyla ona bakınca burnunu öptü çocuğun ve ayağa kalktı.
"Lütfen kşmseye zarar verme."
Sessizce konuşmuştu çocuk ama oda o kadar sessizdi ki rahatça duymuştu Jaebeom.
Alaycı bir gülümseme sundu küçük olana.
"Söz veremem güzelim. Şimdi sen yat ve ben gelinceye kadar uyu. Anlaştık mı?"
Gülümsedi ve arkasında korku dolu bir Youngjae bırakarak evden çıktı.
