Jaebeom psikoloğundan çıkıp evine sürerken düşünüyordu.
Yanlış mı yapıyordu? Çok yüksek ihtimalle.
Sikinde miydi? Hayır.
Youngjae'nin hayatının her bölgesinde vardı aslında Jaebeom. Ve onu korumak, o büyüdükçe onu korumak çok daha zor bir hal almıştı. O da çareyi bir gözyaşı a dünyayı devirebileceği adamı yanına almakta bulmuştu.
Yanlış bir yöntemle olsa da.
Arabadan inip evine yürüdüğünde onunla konuşmadı gerektiğinin ayrımına vardı genç adam.
Bebeği korkuyor olmalıydı.
Kapıyı açıp eve girdiğinde seslendi hafifçe.
"Youngjae?"
Ses gelmediğinde korkruğunu hissetmişti genç adam.
Kaybetme korkusu.
O Choi Youngjae 'nin hayatının her yerindeydi.
Yağmue yağdığında dolabına şemsiyesini bırakan, ağladığında yanına mendili atan, yemeğini döktğklerinde ona yeni yemek alan kişi Lim Jaebeom' un ta kendisiydi.
Ama Youngjae bunu bilmiyordu.
İçeri girip etrafı kolaöan ettiğinde Youngjae'nin uyuduğunu görmek içini rahatlama hissiyle doldurmuştu.
"Güzelim,"
Genç adam bir iki kıpırdansa da uyanmayınca gülümsemişti Jaebeom.
İstemsiz bir şekilde yanına uzandığında Youngjae sıcaklığını hissetmiş ve kollarını ona sarmıştı.
Ve Lim Jaebeom o gün 25 yıl sonrasında ilk defa huzurlu uyumuştu
