Adanaya gelme umuduyla gözlerimi araladım ki , başımın ve kollarımının ağrısından duramıyordum. Yavaşca doğrulmaya çalıştıgımda küçük kardeşimi çalıların arasında can çekişirken buldum. Kollarının ve başımın ağrısını unutup aynı hızda T-shirt'ümü çıkartıp kardeşimin kanayan yarasına sardım. Şu an neler olduğunu düşünecek halde değildim. Kardeşim gözlerimin önünde canını tanrıya teslim etmişti. Buda o gördüğüm kâbuslatdan biri olmalıydı. Kardeşimi yavaşca yere bıraktım. Olayın şokuyla ne yaptığımı bilmiyordum. Koşarak annem ile babamı aramaya başladım. Yoklardı! Artık daha fazla dayanamıyordum. Gözyaşlarımı tutamadım. 16 yıllık hayatım yarım saatde alt üst olmuştu. Bir umutla sabahın ilk saatlerine kadar otostop çektim.
