2

1K 43 11
                                    

...

"Alo"

📞...

"Evet benim "

📞...

"NE!?"

'ne' kelimesini babamın öldüğü günden beri hiç bu kadar endişeli söylememiş ve duymamıştım. Meraklı bakışlarımı endişeli yüzünde gezdirdim o ise konuşmaya devam ediyordu.

📞...

"Hangi hastane?!"

Hastane dediğinde hızla ayağa kalktım ve ne olduğunu anlamaya çalıştım .

Yoksa?

Hayır canım böyle bir şey olamaz , olmamalı...

📞...

" hemen geliyorum"

Hiddetle telefonu kapattı ve bana baktı bir cevap beklediğimi biliyordu ama söylemek istediği şeye kendide inanamamış gibiydi .

"Ba-babam..."elleriyle saçlarını karıştırdı.

"...kaza geçirmiş "

Ellerimle ağzımı kapattım resmen şoka girmiştim babamın öldüğü günde böyle hissetmiştim.

Ben bunları düşünürken o ise koltuğun kenarında duran ceketini hızla eline aldı ve kapıya yöneldi.

"Bekle! "Arkasından koştum ve kolundan tutup durdurdum , dokunsam ağlayacak haldeydi ama güçlü kalmaya çalışıyordu.

"Bende seninle geliyorum" dedim kafasıyla onayladı.

Askıda duran hırkamı aldım ve beraber asansöre bindik. Asansör bizi otopark a indiriken o ise sürekli sinirle saçlarını karıştırıyor ellerini ensesinde birlestiriyordu. Gören babasının kaza geçirmesinin suçlusunun o olduğunu sanardı.

Arabaya bindiğimizde hiç zaman kaybetmeden anahtarı kontağa taktı ve arabayı çalıştırdı.

O kadar hızlı gidiyorduk ki tekerleklerden gıcırtılı sesler geliyordu . Normalde çok korkmama rağmen onu durdurmuyordum çünkü bay jeon için en az onun kadar endişeliydim.

FLASHBACK ;

"Alo"

📞...

"Anne neden ağlıyorsun?!"

"ANNE ! iyi misin?"

📞"baban içkiliyken yine oraya gitmiş.......dövüp denize atmışlar "

Konuşamıyordum çünkü göz yaşlarım ağzıma mühür basmıştı.

"Ama yaşıyo değil mi ? Anne korkma benim babam güçlüdür onu iki yumruk ve biraz su bizden alamaz . Tamam mı ? He?"

Göz yaşlarım sessizce yanaklarından dökülüyordu, annemi güçlü kalması için avuturken ben yenik düşüyordum.

Annemin ağlayan sesi konuştu ;

📞"jae hwa..... jae..."

"Hemen geliyorum .... sakın ağlama , tamam mı?"

Telefon annem tarafından kapatılmıştı. Bense sokağın kenarına doğru koşmaya başladım.

O kadar hızlı koşuyordum ki gözlerimde ki yaşlar geriye akıyordu. Bana meraklı gözlerle bakan insanları aldırmıyor sadece koşuyordum...

...Önüme gelen ilk taksiye bindim , göz yaşlarımı elimin tersiyle silip işaret parmağımla ileriyi işaret ettim.

"Köprüye , lütfen çabuk olun !"

My pretty boss//jjk//smutHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin