Annesinin ölümünde kendini suçlu bilen bir kızın hikayesi

1 bölüm-Doğuş

Not:MUTLU SONLARI SEVMEM

Alp Kara
Sabah gözlerimi açtım.Yanımda mışıl mışıl uyuyan dünyalar güzeli karıma bakdım.Onu ne kadar çok seviyordum.Sahib olduğum her şeyden çok seviyordum.Az kalmıştı.Kendisi gibi güzel bir kız çoçuğunu doğuraçağı güne çok az kalmışdı.

Yatakdan kalktım.Banyoya girdim.Kısa banyodan sonra karım için kahvaltı hazırlamayı düşündüm.Banyodan çıkıp odama girdiğimde karımın masum ve korkmuş bakışları gözüme çarpdı.

"Alp"

"Sevgilim iyimisin?"

"Islanmışım."

Duyduğum sözle bir anda yerimde donup kaldım.Suyu gitmiş olmalıydı.Yani bu o demek oluyor ki bu gün baba olucam.

"Ne bakıyorsun?Hadi doktorumu arasana."

"Sevgilim bir an ş-şey şok oldum şimdi bebeğim bekle.Korkma tamam?mı"

"Neyden korkucam canım.Bu gün en güzel bir gün olucak."

Telefonumu elime alıp hemen doktoru aradım.Ve durumu anlatdım.Hemen hastaneye gitmemiz lazımdı.Telefonu kapatdım.

"Aaahhh.Alp."

"Noldu?Noldu bak bana."

"Ağrıyor.Sancdı.Üzerimi değiştirmemiz lazım."

"Bekle şimdi."

Dolabı açıp bu gün için aldığımız elbiseyi buldum ve üzerini değiştirmesine yardım etdim.Arabamın anahtarlarını elime aldım.

"Hadi bakalım"Karımı kucağıma aldım.Verdiği tepkiye gülmeden duramadım.

"Ne yapıyorsun?"

"Ne?Yoksa arabaya kadar kendinmi gidicektin?Yok öyle bir dünya."Dudaklarına hafif bir öpücük kondurdum.

"Şimdi bu kapıdan çıkıyoruz.Ve döndüğümüzde iki kişi değil 3 kişi olucaz sevgilim."

"Sevgilim."

"Dinliyorum hayatım."

"Senin mutlu olduğunu görmek.Aaaahhhh."

"Canım?"

"İyiyim.Evet senin mutlu olduğunu görmek benim için o kadar güzelki.Hep böyle gözlerin gülsün.Tamam mı?"

"Güzelim sen yanımda oldukca her sabah senin gözel yüzünü gördükce ben mutlu olmayıpda ne yapayım?Hem artık senin gibi bakan bir melek daha gelicek dünyaya.Ben siz yanımda oldukca hep mutlu olurum."

"Seviyorum seni be adam."

"Bende seni seviyorum kadınım."

"Ben bebeği kendim doğurucam."

"Güzelim biz bu konuyu konuştuk ama."

"Hayr.Onun sağlığı benim için çok önemli.Sağlam doğuş yapmam şart."

"Senin için sağlam doğuşun uyğun olmadığını ikimiz de çok iyi biliyoruz.Senin hayatın söz konusu."

"Aaaahhhh.Biliyorum ama Allah yardımcım olur.Her şey güzel olucak merak etme."

"Bu güne kadar hiç bir isteğine karşı çıkmadım.Bunu biliyorsun.Ama üzgünüm buna izin veremem."

"Ama aşkı-"

Sevgili karımın sözünü bitirmesine izin vermedim.

"Aması yok.Seni kayb etmeği göze alamam.Yapamam!Anla!"

İlk defa karıma bağırıyordum.Bunu yapmamalıydım biliyorum ama izin veremezdim işde.Sezeryan doğulucakdı benim kızım.Karım sağlığında bir çok problemler vardı.Doktor normal doğuşun riskli ola bileceğini söylemişti.Kesin bir şey diyememişti ama yapmazsa daha iyi olurdu diye düşünüyordu.Her ne olursa olsun karım benim için hep en önemliydi.Onsuz bi hayat düşünmek bile istemiyordum.

"Aaaahhhhh"

"Tamam canım hadi."

Arabanın kapısını açıp karımı arka koltukta oturtdum.

"Az kaldı gülüm az kaldı."

"Seni seviyorum Alp.Bunu çok iyi biliyorsun dimi?Bak eger bana..."

"Sus"

"Canım bak..."

"Sus dedim ama.Bak vardık."

Onunla bunları konuşmak istemiyordum.Ona bi şey olmicaktı.Olamazdı.Asla.Ben onsuz yapamazdım.Her şey Allahın izniyle olucaktı.Karım doğum odasına giricek.Ve oradan çıktığında kucağında bizim nur yüzlü kızımız olucaktı.Başka türlüsü olamazdı.

Arabadan indim ve karımı kuçağıma alıp hastaneye girdim.Doktorun söylediği gibi gidiyordu her şey.Artık doğumhanedeydi.Az kalmıştı.Baba olmama çok az kalmıştı.O kadar çok sabırsızlıkla bekliyordum ki o anı.Doktor odadan çıkaçak ve "Alp bey tebrik ederim kız babası oldunuz " diyeçekti.

Karım içerdeyken ben dua ediyordum.İkisininde sağ sağlim olması için dua ediyordum.Her şey çok güzel olucaktı biliyordum.Ama içimde bi rahatsızlık vardı.Yarım saat gibi geçmişdi.Sanki bi şey olmuştu.Karımın olduğu odaya sürekli birileri girip çıkıyordu.Neler  olduğunu anlayamıyordum ve sadece doktorlara bakıyodum.Odadan çıkan bir doktora yaklaştım.

"Her şey yolunda mı?"

Ama cevap alamadım.Adam gözlerini devirerek gitti.Kafamdakı düşünceleri yok etmeye çalışıyordum.Karım iyiydi bi şey yokdu.Şimdi doktor çıkacak ve  her şey yolunda ikiside çok iyi diyecekdi.Bende çok şükür deyip elimi göye açaçaktım.

10 dakika daha geçti.Ve odanın kapısı açıldı.Doktor başı aşağı halde odadan çıktı.Karşısını kesdim.

"N-nasıl?"

Nedenini kendim bile anlama mıştım ama kekelemiştim.

Önce sustu.Sonra

"Tebrik ederim çok güzel bi kızınız oldu.Sağlığı gayet normal."dedi

"Çok çükür çok şükür Allahım"

İstemsizce gözlerimden yaşlar akmaya başladı.

"Tamam ama ben karımı sormuştum.O da iyi dimi?"

Doktor sustu hiç bi şey demedi ve sadece yere baktı.

"Doktor bey size soruyorum.Karım nasıl?"

Yine aynı durum devam ediyordu.Sadece gözlerini kaşırıyordu ve gitmek istediği belliydi.

"Bi şeymi oldu yoksa?"

Artık kendimi tutamayıp yakasına yapıştım

"Kime soruyorum lan?Cevap versene!Karım nasıl?Neden susuyorsun?Dilini mi yuttun?Söylesene lan."

Yine susuyordu.Artık öfkemi boğamayıp ağzına bi yumruk iliştirdim.Duvara yasladım.

"Cevap ver bana.Noldu karıma?"

"Alp bey tamam sakin olun.Sizi anlıyorum.Ama o kendisi istedi."

"Ne istedi?Ne istedi?"

Korkmuş gözlerle bana bakıyordu.

"Kendisi doğurmak istedi."

Bi yumruk daha iliştirdim.

"Sana ne olursa olsun sezeryan olucak demedim mi ben?"

"Dedim mi demedim mi?Şu an karımı görmem gerek."

Ben odaya geçerken bana seslendi.

"Alp bey.Üzgünüm karınızı kayp ettik"

'Alp bey'

'Üzgünüm üzgünüm üzgünüm'

'Karınızı kayp ettik.'

'Kayp kayp kayp'

'Kayp ettik'

Evet canlar ilk bölümün sonu.Bölümü nasıl buldunuz?Sizce karşıda neler olucak?Yorumlarızı çok merak ediyorum.Lütfen oy ve yorum bırakmadan geçmeyin.