Achilles' Heel

CHAPTER 2

CHAPTER 2

THE mirror is annoying. Kanina ko pa inaayos ang sarili ko sa tapat nito pero hindi pa rin ako satisfied. I know I'm handsome. Sa aming apat ako nga ang may pinakamaraming babae. Lumamang ako ng isa't kalahati kay Elliot. Hindi niya kasi alam na ang huling naka-make out niya ay bakla. Pft! Pero wala akong balak na sabihin iyon sa kanya kasi baka tumalon siya sa bangin. May pagka-homophobic pa naman siya dahil may bad experience siya sa mga bading noong high school pa lang kami.

Limang beses akong naligo para  kahit sampung metro pa lang ang layo ko kay mystery girl, maaamoy niya agad ang bango ko.

I decided to call her my mystery girl. Hindi ko man lang kasi alam ang pangalan niya o kung saan siya nanggaling noong una naming pagkikita. She's still a mystery though I'm going to meet her today.

Buti na lang sa loob ng ilang linggo ay nahanap siya agad ni Montreal. Sa tuwa ko ay dinoble ko ang bayad sa kanya. I don't mind spending millions just to find my girl. I imagine her naked underneath my muscled hot body. I will definitely kiss every inch of her skin as she moans my name.

I saw myself grinning in front of the mirror. Damn it! Nakagat ko ang ibabang labi ko. I can't wait to cage her in my arms. I can't wait to devour her lips until she depend her life on me. Just thinking about an intimate moment with her makes me hard. I deeply sighed. I really think I need another shower. A really cold shower.

Hinubad ko ulit ang suot ko saka inihagis sa laundry basket. I think I need to change my outfit as well. Maybe later.

IT took me another twenty minutes under the shower. My friend was very active. Nanlalaban kahit sa ilalim ng shower. Tangina.

I wore my most expensive suit from my wardrobe. I want to look more than perfect in the eyes of my girl when we meet again. I'm still hoping that she'll change her mind. It would be a toast to the sky if she give up her mission because of me.

"At saan ka pupunta? Linggo na linggo aalis ka na naman. Ano? Mambababae ka na naman ba?"

Nakasalubong ko ang reyna ng mansyon ni daddy pagbaba ko pa lang ng hagdan. Minsan nagdududa na talaga ako kung anak ba talaga ako ni mommy. Lagi na lang siyang kontra sa mga trip ko sa buhay. She's so irascible. Wala na yatang oras na hindi siya badtrip sa 'kin. What have I done to deserve her wrath?

"Mom, I have a meeting," palusot ko. I know she won't buy it. She has already mastered my alibis for last several years.

"Meeting saan? Sa club?"

Nakataas ang kanyang kilay. Buti na lang hindi siya naka-red lipstick ngayon. Mas nakakatakot kasi ang itsura niya kapag may kolorete siya sa mukha. Pati nga si daddy tiklop sa kanya. That's why we always call her queen. Queen of the antagonistic senior citizens.

"Aish! Mom, sarado ang clubs 'pag umaga. And can't you see my attire? Mukha ba akong pupunta sa club?"

I gestured my body and she scrutinized me from top to toe. Hindi pa siya nakuntento. Umikot siya habang sinusuri ako.

"Bakit ganyan ang ayos mo, anak?" Bigla siyang tumawa.

I checked myself. I was wearing my Armani suit paired with chequered red necktie. Of course, I wore the most expensive loafers I bought in my entire perfect life.

"Why, Mom? Do I look like the president of the States?"

Mom shooked her head. "Hindi, anak."

I sighed. Tumawa siya ulit. Ganyan si mommy, matinding magalit pero matindi rin manlait. Buti na lang hindi ako nagmana sa kanya. Saksakan ako ng guwapo pero humble pa rin naman ako.