"Sylvia Williams, Özel Meyers Güzel Sanatlar Okulu, Onur öğrencisi."
Kızın uzattığı ele birkaç saniye baktı, eğer ne kadar uzun süre donup kaldığını Peter'a sorsaydınız birkaç saat diye cevaplardı.
Oysa, sadece uzun birkaç saniye sonrasında titreye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●
Peter Parker, Tony Stark'ın odasına girdiğinde aklındaki tek şey onun bu işteki yardımcısı olmak istediğiydi. Bilirsiniz, Peter büyük bir nerd'dü ve bildiği bir şey varsa o da her Batman'in bir Robin'e ihtiyacı olduğuydu.
Tony Stark, zeki bir adamdı. Çocuk daha ağzını açamadan, ne istediğini biliyordu. Ona doğru bir zarf fırlattı. Peter, beyaz ve fazla şık duran zarfın ne olduğunu başta anlamadı, açıp içini okuması gerekti. Stark'ın düşündüğü gibi bunu yaparken susmuştu.
"Bu nedir, Mr Stark?"
"Gençsin, okulda iyisin. Ama her şey notlar değildir, evlat. Biraz da kültürlenmelisin."
Bunu duyduğunuzda kesinlikle, 'Tony Stark ne kadar da düşünceli!' diye düşünebilirsiniz. Ama hayır, tek amacı Peter Parker'ı susturmak ve birinin onun davetiyesiyle resim sergisine giriş yapmasını sağlamaktı. Bu tarz etkinliklerden nefret ediyordu. Dostu Meyer'in o ihtişamlı okulunun sergisi de olsa, liseli ergenlerin elinden çıkan tablolara pek hevesli değildi. Teknoloji sağ olsun, artık güvenlik görevlileri yerine davetiyedeki çipler, kapının açılması için okutuluyordu. Pepper, Tony'nin onu iyi gösterecek şeyler yapmasını istediği için bizzat eşlik edemese de sonradan, çiplerle giriş yapılıp yapılmadığını kontrol ediyordu.
Stark, hem Peter'ı başından savacak hem de sergiye gitmiş gibi görünecekti. Bir taşla iki kuş.
"Ama Mr Stark, sizinle olmalıyım! Yardım edebilirim!"
"Sana ihtiyacım olursa, haber veririm."
●
Eğer Tony, Happy'e, Peter'ı sergiye bırakmayı tembihlememiş olsaydı Peter asla gitmezdi. Asla Sylvia ile tanışmış olmazdı. Asla hayatını değiştiren bu geceyi yaşamazdı.
"Ne kadar kalmalıyım?"
Happy, gözlerini kısarak etraftaki kalabalığa baktı. Bir an önce bu veletten kurtulmak istiyordu. Peter'ın yüzüne bakmadan konuştu;
"Ben sana ne zaman ayrılman gerektiğini mesaj atarım."
Happy, gözleri kocaman açık, kendini kurtlar sofrasında hisseden Peter'ın omzunu sıkıp gitti. Peter'ın arkasından birkaç defa seslenişini umursamamıştı bile.
Peter, ilk bir saatte tüm tabloları iki kez gezmişti bile. Üç kızla konuşmaya çalışıp berbat etmiş ve yanlışlıkla bir alkollü kokteyl içmişti. Ah, bir de yediği deniz ürününü kabuğundan çıkarmadığı için az kalsın boğuluyordu.
