X-B ○ JunJun [X1]

X-B(1)

*Hyeongjun's POV*

Subra ang panginginig ng mga kamay ko habang mahigpit na hawak ang flashlight at isang video camera. Nakatingala ako sa napakalaking bahay na halatang matagal ng inabandona at halatang hunted na hunted.

Huhuhu please someone help me. If this is a nightmare please wake me up T^T

What gotten into me kung bakit pumayag pa ako sa dare ng mga bully kong kaklase. Aish in the first place nadamay lang naman ako sa katangahan ng feeling gangster na yun ah. I'm innocent 😭

Dapat siya ang nandito sa pwesto ko and not me! Huhuhuhu eomma help!

I took my phone from my pocket at nagsimula ng mag blog. Hindi talaga ako blogger pero dahil sa kanila ay nagagawa ko ang ganitong bagay. BECAUSE THEY TOLD SO! ok kalma lang. Shit! How I supposed to kalma kung gayong nandito ako sa isang nakakatakot na lugar ng ganitong oras na ako lang?

"Annyeong haseyo my name is Song Hyeongjun but you can call----depitchay!"

Shit bat ang tanga ko? Hindi pa pala nakarecord?
I press the record button and start to blog.

"Hi my name Song Hyeongjun and here I am in the hunted place. Mag isa ko lang and this is what you called sacrifice."

Sinulyapan ko ang nakakatakot na hunted house. I took a deep breath before entering inside. Shit sana makasurvive ako letse!

"Nandito na ako sa harap ng pinto. Kita niyo ba?"

Hinarap ko ang camera ng cellphone ko sa pinto bago muli sakin. I hold the door knob before slightly pushed it making a creepy noise. Fuck kashokot!

My heart pound louder inside my chest ng makita ang loob ng mansion. Kumpara sa labas ay mas nakakatakot sa loob. Tangina ang dilim! Mas madilim pa sa wala ka charot.

Tae nakuha ko pang chumarot sa kalagayan kong ito?

Binuksan ko ang malaking flashlight na hawak ko. Pati flashlight ng cellphone ko at pati mga lightstick na nakasabit sa ulo ko ay binuksan ko.

"N-n-nandito na po tayo sa loob....a-at nakakatakot hahaha!" sa kabila ng aking takot ay pinilit ko tumawa peste!

After this sisiguraduhin kong sila ang isusunod ko dito! Grrr! Pasalamat sila di ako makalaban sa kanila.

Maingat akong naglakad. Kung bakit? Kasi natatakot ako. Halos hindi ko narin maigalaw ng maayos ang mga binti ko sa subrang panginginig.
I brought the light in the place. Wala akong makita kundi mga furniture na may kalumaan na. Ang ilan ay nababalutan na ng mga sapot with free alikabok.

Mukhang mansion ito ng mga donyas o donyos? Ayon sa mga antique na kagamitan na nasasagap ng aking mga mata. Nakita ko rin ang nakalaking hagdan na may red carpet pa. Looks like royalties ang nakatira dito not just donyas o donyos.

Pataas ng pataas ang liwanag ng aking flashlight until makarating ito sa dulo ng hagdan. My breath hitch as my heart pound faster inside ng makita ang dalawang pares ng paa. Halatang subrang dumi pati kuko. #dugyot.

Lalo pa akong natakot ng bigla nalang tumakbo sa kung saan ang paa nayun.

"Relax lang hyeongjun...paa lang yun...baka nag iilusyon ka lang....walang multo...."

I tried to calm my pounding heart bago muling nagpatuloy sa paglalakad patungo sa hagdan. But then muli akong napatigil dahil sa malaking litrato na nasa harapan ko. Painting to be exact.