Aking Ginoo

Prolouge

Prolouge
@DarkPandaxx

×××××××××××××××××

"Mom, bat ang tagal niya?" Nagaalala kong tanong kay mommy.

"Hintayin na lang natin siya. Huwag kang kabahan, darating at sisipot siya sa kasal niyo, huwag kang mag-alala" Confident at nakangiti pang sabi ni mama.

"What if, ayaw na niya 'ko?" Naluluhang ani ko.

"Bat ka niya bibigyan ng singsing kung di rin lang siya sisipot sa kasal niyo diba?" Nangungumbinsi na sabi ni mama.

Biglang nagvibrate ang cellphone ko habang asa sasakyan kami.

•Message: (Babeee)
Sorry, I cant do it. Narealize ko na hindi ko pa pala kayang magpakasal.

Four words but it hit me so much ' I can't do it' Really?

Hindi ko namalayang namasa na pala ang aking mga mata. Nabitawan ko ang cellphone ko at biglaan akong napaupo.

My tears started to fall. My chest carries full of pain to the point na hindi na ako makahinga. Wala na akong ibang makita, dahil sa mga luha ko.

Sana di ko na lang siya nakita. Sana hindi ko siya minahal. Sana di ko siya pinag-aksayahan ng oras. Eh di sana di niya ako maloloko.

Gusto kong bumalik sa oras na di ko pa siya kilala. Na di pa kami nagtatagpo, na di niya pa ko kilala. Gusto ko kaso malabo.