Koyu Kırmızı

Bölüm 1 - Izbe Sokak

Önünde sanırım Tommy duruyordu, sıranın da en önüydü zaten. 8 adam tek sıra zifiri karanlıkta birbirlerinin arkasından uzunca bir yolda küçük baraka tipi evlerin sokağın iki tarafini sardigi sokakta rüzgarın sesine eşlik eden, her adımda duyulan ritmik üniforma hisirtisi, botların zemine her güçlü düşüsunde çıkardığı ses eşliğinde hızlı olmayan adımlarla ilerliyorlardi.

Tommy nin uniformasi'nin yesilleri zifiri karanlıkta kaybolmuştu sanki, Tommy nin hala yaşadığını kanitlayan tek şey uniformasina kapson takmak için sirt kisminda sonradan ilistirilmis beyaz beyaz parlayan 2 düğmesiydi.

Sokağın ışıklari sanki bilerek, sokağa bir hava katmak için kapatilmisti. İşin komik kısmı isede yariyordu, bunları düşünürken içinde parmak uçlarına kadar gidip sonlanan bir ürperti oluştu.

''A24E3'' diye fisildadi. Her evin bahçe kapisinin hemen yanindaki citte yazılar vardı. Sağ taraftaki kapıya kaydı gözleri ''A25E3''. Sadece 3 ev kalmıştı.

Sıranın arka taraflarından bir ses yükseldi '' Dönüyoruz Schwarz ev burası, A21E3'' Siyah kocaman bir adamin sesini andiriyordu ses, dönüp arkasini adami tanımaya çalışmak için fazla karanlıkti hava. Ince uzun parmaklariyla Tommy nin kapsonundan kavrayıp kendine doğru çekti.  '' Ne halt ediyorsun içeri giriyoruz duymadinmi? ''

Ev bütün mahalle boyunca siralanan evlerle aynıydı,  ahşap bir kapı, karanlık oda,  çatlak duvarlar... Sanki 20 yıl önce terk edilmiş gibiydi.

Takım kapının önünde konum aldı,  karanlığa artık sadece rüzgarin hırçın sesi ve durdurulamayan soluk alış veriş sesleri eşlik ediyordu.  Schwarz elini gökyüzüne doğru dikti, nefes alış sesleri durdu bi anda rüzgar esmeyi bırakmıştı sanki,  ağzını açmaya daha yeltendiginde farketmisti sesinin catliyacagini ses telleri kalinlasti korkak ama kalın bir sesle adeta çığlık attı.  '' Içeri! ''

Tommy nin gözlerinin içine korkak bakışlar attı. Tommynin baygın ve güçsüz gözleri bir anda açıldı,  kocaman kocaman oldular muhteşem bir hırs bürudu bedenini göğsünden bacaklarına doğru indi kuvvet,  bacağını karnına doğru çekerken gökyüzünde yükseldi, kıyafetin uzerinde dalgalandigini fark edebiliyordu, bagciklari yere doğru ayakkabisinin etrafında üç dört kere saga sola sallandı.  Kocaman ayaklarını ahşap döşemeli  yıpranmış kapının tam ortasına geçirdi,  kapı beklenenin aksine küçük bir çatlakla atlattı darbeyi şaşkın bakışların ardından kapı üst kisimdan aralanip dümdüz devrilmeye başladı, kapı yere yaklaştikca takım silahlarını kavramaya ve pozisyon almaya başladı.

Kapı yerle birleşip parçalanmaya hazır hissediyordu, takım pozisyon almıştı içeriden gelebilecek her tehlikeye hazırdı.

Tiz bir sesle bir çığlık koptu,  herhangi bir kelime değildi sadece acı bir yakarış duyuldu kapının yere yaklasirkenki gicirtilari arasından...

Ses sanki tam olarak kapinin arkasından geliyordu...