The Devil's Downfall [HIATUS/Editing]

Chapter 13: Roses

"Let the rain wash away the pain of yesterday."

************

Hoshiko's POV

Bagot na bagot na naghihintay ang batang babae sa tabi ng isang puno sa tapat ng isang mataas na pader. Nang maya-maya lang ay mamataan niya ang isang maliit na pigura gaya niya na nasa itaas ng mataas na pader.

"Hey! You're really a monkey, aren't you?! What took you so long?! Don't you know that I've been waiting you here for almost an hour?!"

Inis na sigaw ng batang babae sa batang lalaki na bumababa pa lamang.

"Sorry okay?! Atska, wag' mo nga akong Englishin ng Englishin! Pakiramdam ko, kausap ko si Mr. President."

Tugon ng lalaki sabay talon pababa. Napa-"Tch" na lang ang batang babae sapagkat ang tinatawag na Mr. President nito ay ang kanyang ama.

"Tenen! Andito na po ako mahal na reyna. Akin pong ipinapangako na kailanma'y hindi ka na maghihintay pa sa akin. Sapagkat ako na ang lalapit sayo." Sabi pa nito sabay yuko.

Napailing na lang ang batang babae sa tinuran ng batang lalaki.

***

"Ate. Tignan mo yung mga manika ko oh!"

Excited na sabi ng isang batang babae sa kanyang nakatatandaang kapatid.

"Oo nga. Europian style. Parang katulad nang sa Victorian Era."

"Hihi. I-painting mo po ate! I-painting mo po!"

"Yung manika? Sige, ilagay mo na dito,"

"Hindi ate. Tayo pong dalawa. Imaginin mo lang po. Tapos ganto yung suot natin. Katulad kay Charlie."

"Charlie? Parang panlalaki naman."

"Hindi kaya ate! Unique nga po e. Hihi."

***

"Shane. Promise, kapag nagpalakas ka. Maglalaro tayo ng manika

mo."

"T-talaga ate?"

"Oo. Kapag nakatakas na tayo dito."

***

BANG !

"Rats are worthless. They should---"

Tinakpan agad ng batang babae ang mata ng kanyang nakababatang kapatid, ngunit huli na. Kaya't sinarado na niya lang ang pinto na pinagsisilipan nila kanina. Plano sana kasi nilang sorpresahin ang kanilang ama, ngunit yun ang bumungad sa kanila.

"Don't mind that Shane. Those are just toys."

Sabi ng batang babae, habang pilit na pinapaniwala ang kanyang nakababatang kapatid. Ngunit umiling lamang ito.

"I don't want to be like dad ate."

"Why? He's sweet and caring. He loves us."

"He loves us.But he treat other people worthlessly. People are not toys ate. They should not be played with."

Shane... Napabangon ako bigla. Damn dreams. Tinignan ko ang orasan. 3:15am. This is the 22nd day that I am dreaming enigmatically.

Then tinignan ko ang kalendaryo na katabi nito. Tch. Malapit na pala ulet ang birthday ko. Eight days to go... Tss.. So, that explains everything. *sigh*

~~~~~×

Hmmm. Ang sakit ng ulo ko. Aish! Bakit pakiramdam ko, may nakatingin sakin? Unconciously, kinuha ko ang baril sa ilalim ng unan sabay kasa at tutok sa direksyon ng mga matang pakiramdam ko, nakatingin sakin.