Uitgehuwelijkt aan..

Deel 3

Mama: Reda! Eten!

Ik hoor voetstappen. Er komt iemand mijn kamer binnenlopen.

Reda: Eten!

Ik beweeg niet.

Reda: Doe maar zo!

Hij slaat hard de deur dicht. Zal ik gewoon de waarheid vertellen? En zal ik gewoon vertellen dat Ouail binnekort mijn hand zal komen vragen? En als ze het niet accepteren, ga ik gewoon uit huis. Ik werk toch en heb genoeg geld op me rekening, ik kan zo een flatje huren. Maar dat hou ik dan voor mezelf. Ik zal het hun morgen na school vertellen.

Ik sluit mijn ogen en probeer in slaap te vallen wat snel lukt.

Volgende dag

Ik word wakker en geluklig is niemand thuis. Reda moest vandaag vroeg werken, altijd op woensdag. Mijn vader moet altijd sowieso vroeg werken en mijn moeder heeft vandaag een afspraak bij de tandarts.

Ik stap mijn bed uit en neem een snelle douche. Ik kam mijn haren en doe het in een lage knot. Ik kijk in mijn kast wat ik aan zal trekken en vind snel een setje. Ik doe een bruin truitje aan met een boerenpak/tuinpak, daaronder heb ik mijn witte Ralph Lauren schoenen aan. Ik doe mijn zwarte hoofddoek op. Ik doe wat mascara en lipgloss op, ik doe wat concealer op de blauwe plekken die mijn vader mij gisteren had geslagen. Ik pak mijn horloge en doe het om. Ik doe snel een boek in mijn Louis Vuitton rugtas. Ik ga na school nog even leren met Kaoutar, want overmorgen hebben we een moeilijke examen. We hebben wel goed geleerd voor de andere examens die we al hebben gehad. We hebben vandaag nog een examen, dan morgen en overmorgen, dan hebben we eindelijk zomervakantie! Ik hoop dat ik geslaagd ben.

Ik pak mijn zonnebril en loop dan mijn huis uit. Ik heb niet eens ontbeten. Ik loop naar de bushalte. De bus komt over 2 minuten. Ik sta te wachten op de bus. Als de bus stopt loop ik naar binnen en ga ergens staan in het midden. De bus is overvol, zoals elke ochtend.

Ik kom aan op het station en mijn trein komt pas over 10 minuten. Lekker dan, 10 minuten wachten. Ik ga zitten op een bankje en pak mijn telefoon. Ik ben sinds het incident niet op mijn telefoon geweest. Ik heb 90 appjes van Kaoutar, 99 gemiste oproepen van Kaoutar, 80 appjes van Ouail en 81 gemiste oproepen van Ouail.

Ik open de appjes van Kouatar. Ze is me helemaal aan het spammen met 'Sanaaa' 'waar ben je?' 'Wat is er gebeurd?' En zulke dingen. Ik negeer het. Ik open de appjes van Ouail en zie dat hij me ook heeft volgespamt met dingen zoals 'Sanaa' 'het spijt me.' 'Neem op' enzo. Hem negeer ik ook.

Ik zet mijn telefoon op stil, want ik heb echt geen zin in mensen. Ik kijk op mijn horloge nog hoelang tot de trein komt. Nog 6 minuten. Urgh, zo lang wachten nog.

Eigenlijk heb ik geen zin in school man, maar ja examens.. En ik heb ook echt geen zin om straks samen te leren met Kaoutar, want ik weet toch dat we niet gaan leren, dus beter thuis alleen leren. Weet je, ik ga gewoon een smoes verzinnen zodat ik niet met haar hoef te leren na school.

De trein is eindelijk aangekomen en ik stap in. De trein is ook al zo vol. Ik lop tot het einde en kijk of er ergens een plekje is. Ik zie een plekje naast een oude vrouw. Ik neem plaats naast haar. Achter ons zitten 4 Marokkaanse jongens die zo veel geluid maken. Heel de trein hoort hun en het grappige is nog dat we in een stiltecoupé zitten.

Ik negeer het maar.

Na 11 minuten stap ik de trein uit en loop ik naar school. De school is hier 1 minuut vandaan lopen. Ik doe mijn oortjes in en luister Togha nigh ayema - Cheb Ziko ft Khalidenhaag en loop rustig naar school. Mijn examen begint over 8 minuten.

Ik loop de school binnen en kijk iedereen dood aan. Ik loop meteen naar mijn lokaal en neem plaats. Ik pak een pen alvast uit mijn tas. Ik leg mijn hoofd op tafel en sluit mijn ogen.

Ik hoor dat de docent begint met praten en ik open mijn ogen. Ik ga recht zitten en luister aandachtig naar de docent.

Na de examen komt Kaoutar meteen naar me toegelopen. En vraagt meteen te veel.

Ik: Kaoutar, alsjeblieft stop. Ik heb te veel aan me hoofd, ik kan ook niet meer met je leren. Er is wat tussengekomen.

Zonder haar te laten praten loop ik weg. Ik ben vandaag vroeger uit dan normaal, want we hadden weinig tijd voor deze examen. Ik neem de bus en trein naar huis.

Thuis aangekomen is niemand thuis. Mijn moeder is vast naar de stad gegaan. Zij komt soweiso laat thuis. Reda komt thuis over 2 uurtjes. Genoeg tijd om snel nog alles door te nemen voor mijn examen morgen. Ik heb al goed geleerd, maar ik wil alles snel nog doorlezen en doornemen.

Ik ga naar mijn kamer en kleed me om in mijn oncy. Ik doe mijn hoofddoek af en doe mijn haren in een staart. Ik loop naar beneden en pak wat aardbeien en ik doe er suiker op. Ik neem het mee naar boven. Ik ga op mijn bed zitten en neem de stof nog een keer door.

Een uur later. Ik ben al op de helft van wat ik moet doornemen. Ik heb wel echt honger. Ik pak mijn telefoon en ga naar de app thuisbezorgd.nl. Ik bestel een Turkse pizza met döner en een burger. Ik ga verder met het doornemen.

Na een halfuur word en aangebeld. Dat is de bezorger zeker. Ik ren naar beneden en maak als een mogool de deur open. De bezorger moet lachen. Ik kijk hem droog aan. Ik neem het eten aan. Het lijkt alsof hij haast heeft.

Bezorger: Alsjeblieft, eet smakelijk!
Ik: Dankjewel!

Wollahme hij krijgt fooi.