Uitgehuwelijkt aan..

Deel 6

Kaoutar en ik gaan weer op stap. We kopen de laatste dingetjes voor de handvraging. Ik doe mijn ochtendroutine. Ik heb een gele oversized t-shirt aan met witte details en daarboven een leren jasje. Mijn hoofddoek doe ik als turban, hij is wit. Ik doe mijn oorbellen in.

Kaoutar en ik gaan buiten ontbijten. Ik doe mijn schoenen aan en pak mijn tasje en loop dan de deur uit. Vandaag komt Kaoutar me ophalen. Ze staat al op me te wachten in haar auto. Ik stap in en groet haar. We rijden weg. We gaan vandaag naar Zoetermeer, we hebben gehoord dat daar leuke jurkjes zijn.

Aangekomen in Zoetermeer zien we meteen een klein restaurantje en we parkeren daar voor. We stappen uit en we lopen het restaurantje binnen. Wat is dit restaurantje klein, zo knus en gezellig, daar houd ik van. Maar ik houd ook wel van die dure luze restaurants. We gaan aan een tafel zitten en algauw komt er een ober. Hij neemt onze bestelling op en gaat dan weer weg.

Ik zie een jongen aan een tafel tegenover ons zitten. Hij kijkt me de hele dag aan. Hij heeft een zonnebril en een pet op, daardoor kan ik niet goed zien wie het is, maar ik heb wel een vermoeden. Ik vraag het voor de zekerheid aan Kaoutar.

Ik: Ey Kaoutar, wie is die boy achter je, hij kijkt me de hele dag aan man.

Kaoutar draait zich om en dan draait ze zich weer naar me om. Haar ogen zijn groot, ze kijkt zo grappig waardoor ik moet lachen.

Kaoutar: Dat is Nassim.
Ik: Nassim? Mijn Nassim?
Kaoutar: Ja man.

Op dat moment komt de ober aan met onze eten. We bedanken hem en we eten het gulzig op. Na het eten sta ik op om af te rekenen en dus moet ik langs Nassim lopen. Ik voel zijn blik branden, maar negeer het. Laatste tijd doe hij zo vreemd, ik zie hem echt vaak ook.

Ik betaal en loop dan terug naar Kaoutar. We stappen weer in haar auto en we rijden naar de stad. In de stad aangekomen zien we veel van die jurkenzaakjes. We lopen een paar in en uiteindelijk heeft Kaoutar gekozen. Ze vond m prachtig en ik vind hem ook heel mooi.

We stappen weer in de auto en we rijden terug naar huis. Het is al 15:35. We zijn al echt lang weggeweest. Kaoutar zet me thuis af en ik neem nog afscheid van haar. Ik hoor geschreeuw. Dat komt waarschijnlijk uit mijn huis. Hoe dichterbij ik bij mijn deur kom, hoe harder het geschreeuw.

Ik open voorzichtig de deur en het komt inderdaad uit mijn huis. Ik loop door naar de woonkamer en ik zie mijn vader en Achraf schreeuwen. Mijn moeder zit op de bank te huilen. Ik laat mijn tassen vallen waardoor iedereen mijn kant op kijkt. Mijn vader komt mijn richting opgelopen en trekt mijn hoofddoek van mijn hoofd.

Ik gil het uit van de pijn. Wat heb ik nu weer gedaan. Mijn vader trekt aan me haar en geeft me nog een paar platte handen. Dan laat hij me los. Ik kijk hem boos en verdrietig tegelijk aan. Mijn broer kijk ik teleurgesteld aan.

Ik: W.. wat heb ik gedaan?
Papa: Waar was jij de hele dag he?!
Ik: Ik was spullen halen voor zaterdag, dat weten jullie.
Papa: Zo lang?!
Achraf: Papa, saffi! Is toch logisch! Ze wilt er toch een leuke dag van maken?
Papa: Niks leuke dag! Jij gaat niet met hem trouwen!

Ik huil nog harder.

Achraf: Papa, je weet niet eens wie het is en hoe hij is man. Gun die kans.

Mijn vader loopt zonder wat te zeggen het huis uit en slaat de deur dicht met een harde klap. Achraf komt naar me toe en helpt me. Ik loop weg zonder hem nof aan te kijken. Kon hij niet voor me opkomen en hem tegenhouden ofzo?

Ik loop naar mijn kamer en leg alle tassen in het hoekje. Ik loop de badkamer in en neem een warme douche van een halfuur. Na het douchen doe ik mijn pyjama aan en ga ik zitten in mijn bed. Ik heb echt honger, ik heb alleen ontbeten. Ik loop naar beneden en pak snel iets te eten en loop weer naar boven.

Ik eet het en terwijl ik zit te eten word ik geappt door Ouail. We praten nog wat over de handvraging en dan nemen we afscheid. We hebben echr lang met elkaar gepraat. We hebben 54 minuten met elkaar geappt zie ik. Mijn eten is ondertussen al op en heb ik weernhonger gekregen.

Ik kijk op de thuisbezorgd app en bestel wat ik wil eten. Ik ga echf niet avondeten met mijn vader aan tafel. Ja dag! Na 1 uur gaat de bel. He he, eindelijk, zo lang wachten op een beetje eten wat niet eend lang duurt om te maken. Ik loop de trap af en loop naar de voordeur.

Ik open de deur en urgh, ik zie weer Nassim. Ik trek de eten uit zijn handen en smijt de deur dicht in zijn gezicht. Hij wilde nog wat zeggen. Volgens mij eet smakelijk. But no one cares. Hij kende mij eerst die 4 jaar niet en nu ken ik hem niet! Hij deed alsof ik niet bestond, nu doe ik alsof hij niet bestaat!

Ik nam mijn eten mee naar boven en eet het smakelijk op. Ik heb er ook drinken bij besteld. En dat drink ik ook op. Nadat ik heb gegeten ga ik liggen en ga nog wat op snap en insta.

Na een halfuur beginnen mijn ogen moe te worden en leg ik mijn telefoon weg en ga slapen.

De volgende dag
Overmorgen komt Ouail al. Ik ga vandaag samen met Kaoutar de stad in, want ik wil een paar spulletjes halen voor thuis. Geen grote, maar gewoon een paar kleine decoraties, zodat het huis mog mooier lijkt. Wel een goede indruk maken he.