Uitgehuwelijkt aan..

Deel 7

We lopen de Ikea binnen. We lopen naar de deco afdeling. En gek genoeg zie ik daar Nassim samen met zijn moeder? Ik ken zijn moeder niet, dus ik denk dat het zijn moeder is. Kaoutar is teruggegaan om een karretje te halen.

We zijn bij de kassa en we moeten in totaal 820 euro betalen. Ik heb best veel gehaald. Ik heb ook een paar leuke dingetjes voor mijn eigen kamer gehaald en Kaoutar heeft ook een paar spulletjes gehaald voor haar huis en haar kamer.

Ik reken alles af, maar Kaoutar doet moeilijk. Ze wilt ook een deel betalen, maar ik weiger. Ik heb namelijk al gezworen, dus kan ze niks meer doen. We laden alles in mijn auto en we rijden nog even naar een snackbar om wat te gaan eten.

What the fuck? Nassim is bij die snackbar samen met zijn neef. Maar net was hij nog in de Ikea samen met zijn moeder. Die chappie begint steeds enger te worden. Eerst wilde ik hem altijd zien, maar dan zag ik hem nooit en nu wil ik hem niet zien en zie ik hem altijd.

We negeren hem en lopen met onze eten naar de auto. We eten gewoon in de auto op de parkeerplaats, omdat er in de snackbar te veel jongens zijn. We zijn lekker aan het eten, totdat er wordt getikt op het raam aan de kant van Kaoutar.

Er staan daar 4 jongens. Aan mijn kant staan er 2, ik moet lachen, maar we zijn best wel bang.

Jongen 1: Doe die raam naar beneden.

Kaoutar doet die raam 1 cm naar beneden. Ik moet nog harder lachen, maar ik hou me in. De jongens om hem heen lachen allemaal echt hard en ik kan het niet laten, dus ik lach net zo hard mee.

Kaoutar: Ja?

Ik start ondertussen de auto.

Jongen 1: Ik vind je een leuke en knappe meisje, zou ik je nummer mogen?
Kaoutar: Nee.

Ik scheur hard weg. Ik zie de jongens via de achteruitkijkspiegel nog schelden en schreeuwen. Kaoutar doet haar raam naar beneden en steekt haar middelvinger hppg de lucht in. Pshh deze chimeid is de bom!

Ik zet Kaoutar bij haar thuis af en ze pakt haar spullen uit de kofferbak. Ze bedankt me en we nemen afscheid van elkaar. Ik rijd nu naar mijn eigen huis. Daar aangekomen zie ik Reda voor de deur, die net naar binnen wilt gaan.

Ik: Reda!

Hij draait zich om.

Ik: Kom, help me alsjeblieft.

Hij komt naar me toegelopen en pakt een paar tassen uit de kofferbak.

Ik: Pas op, het is breekbaar.

Hij loopt naar binnen met de tassen en ik volg hem ook met een paar tassen. We zetten de tassen neer in de woonkamer en mijn moeder kijkt wat er in zit. Ze kijkt me dan glimlachend aan en komt naar me toegelopen.

Ze geeft me een kus op kijn wang. We leggen samen alles in de hoek van de woonkamer. We gaan eerst morgen heel het huis schoonmaken en dan leggen we de decoraties op de plekken.

Mijn moeder heeft al avondeten gemaakt. Mijn moeder roept iedereen aan tafel en we gaan met zn allen zitten eten. Na het eten help ik mijn moeder met de tafel afruimen en de spullen in de vaatwasser te zetten.

Na dat gedaan te hebben loop ik naar mijn kamer en trek ik mijn pyjama aan. Ik spring in mijn bed en pak mijn telefoon. Na wat geappt te hebben met Kaoutar en Ouail val ik in slaap.

Volgende ochtend
Ik word vandaag vroeg wakker. Morgen komen Ouail en zijn ouders. Vandaag dus grote schoonmaakdag. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 09.27 is. Ik stap mijn bed uit en loop naar de badkamer. Ik was mijn gezicht en droog het dan af.

Ik loop naar beneden en zie mijn moeder aan tafel ontbijten. Ik groet haar en vraag waar mijn broers en vader zijn. Volgens haar zijn ze gaan werken. Beter dus, want dan hebben we geen last van hun tijdens het schoonmaken.

Ik maak ook een klein ontbijtje en eet het op. Na het eten was ik de spullen van mij en mijn moeder af. Mijn moeder roept me en we beginnen aan de grote schoonmaak. We maken eerst beneden alles schoon, daarna boven. We hebben echt ALLES schoongemaakt. We hebben zelfs de lakens verwisseld.

Na 5 uurtjes zijn we klaar en plof ik op de bank. Ik zie de zakken weer in de hoek van de woonkamer. Pff dat ook nog helemaal vergeten.

Ik: MAMAA!

Mijn moeder komt de woonkamer ingelopen. Ik wijs naar de zakken.

Mama: Oh ja, dat zijn we vergeten. We doen dat straks wel.

Ik knik en pak mijn telefoon. Pff 8 appjes van Ouail en 7 gemiste oproepen van hem. Ik open de berichtjes en beantwoord op hem. Ik leg mijn telefoon weg. Ik sta op en loop naar de zakken met decoratie. Ik roep mijn moeder. Ze komt weer de woonkamer ingelopen.

Ik: Mama, het is handiger om alles nu op de plek te zetten, want we moeten ook nog kijken waar we alles zullen zetten.
Mama: Ja, is goed. Wacht eventjes. Ik ga je tante even bellen en dan kom ik.

Ik knik en ga op de bank liggen. Ik ben echt moe. Ik sluit mijn ogen voor even. En val dan in een diepe slaap.

Ik word 2 uur later wakker. Ik open moeizaam mijn ogen en zie dat  er iets is veranderd. Ik ga meteen rechtop zitten. Ik kijk wat er anders is en dan zie ik het. Mijn moeder heeft de decoratie al op z'n plek gezet. Ahw, wat houd ik van haar.

Ik loop naar mijn moeder en geef haar een knuffel en een kus. We maken nog een paar gebakjes, toetjes etc. Voor morgen. Ik heb ook een paar gebakjes besteld.

Nadat we dat hebben gedaan komen mijn broers en vader binnen.

Papa: So hey! Wat een schoon huis! Waarom ziet het er niet altijd zo schoon uit?