creepypasta mijn verhaal

8

pov. Thirsa

Na dat Toby weg was gegaan bij Sanne heb ik hem niet meer gezien. Ik ben er benieuwd waarom ik zo nodig weg uit mijn huis moest. Ik bedoel toen ik weer thuis kwam was er helemaal niets aan de hand. Ik zuchte en maakte me klaar voor school. Op mijn weg naar school werd ik een steegje in getrokken. Het was Toby.
Verbaasd keek ik hem aan en wachtte tot hij iets zei. Moet je horen begon hij, als je Jeff zo ziet niet naar hem luisteren oké, Jeff the killer bedoel ik. Na die woorden verdween Toby net zo snel als dat hij verscheen. Ik was met stomheid geslagen en wist niet wat hij bedoelde. Na weer tot zinne  gekomen te zijn wou ik mijn tochtnaar school vervolgen. School verliep traag. Elke dag was het zelfde, in de lessen hopen geen beurt te krijgen en in de pauze alleen zitten. Het is niet dat de klas me niet mag, of wel en zeggen ze het niet. Het is meer dat ik liever alleen ben en niet van mensen om me heen hou. Na de zware school dag liep. Ik weer naar huis. Na het passeren van het steegje moest ik weet terug denken aan wat Toby zei. Waarom zou Jeff überhaupt naar mij toe komen om te praten.

Time skip

Na het thuis komen ben ik op bed gaan liggen, ik viel bijna in slaap tot ik getik op mijn raam hoorde. Eerst schonk ik er weinig aandacht aan. Ik bleef liggen tot ik zo gek van het getik werd dat ik chagrijnig op stond en mijn raam open deed. Ik stond opeens oog in oog met iemand. Het dring nog niet helemaal tot mij door. Waarom zou diegene hier zijn wat moet diegene hier?

Iedereen super bedankt voor alle steun en reacties, ik word er blij van als ik ze lees en het geeft me nog meer motivatie  om door te blíjven schrijven. Ik weet het het is een kort hoofdstuk, maar die mijn best😁. Tips over het schrijven of ideeën voor het verhaal zijn altijd welkom