YANILGILAR ve YENİLGİLER

ŞEBİYELDA

Arkadaşlar aslında bir senedir emek verdiğim bir hikayeyi içime sine sine size sunmanın zamanı geldi.
Emin olun ki fazla fazla fedakarlık yaparak yazdım. Yeri geldi uyumadım, yeri geldi gözlerim şişti, yeri geldi karanlık bir vaziyette olan odamdan çıkmadım.

Bu yayınladığımsa bölüm değil sadece bir kaç tane başlangıç satırı.

Size iyi okumalar en güzel fikirlerimin ince gülleri ❤
~~~

Zebanileri defedemezdi insanoğlu.
Cehennem yanmak için vardır ve zebanilerinizi siz seçersiniz...

Ama asla defedemezsiniz.

Ağlarsınız ama göz yaşlarıyla cehenneme savaş açamazsınız...

13 SENE ÖNCE

Küçük kız elindeki avcundaki tüm mutluluğu gece yatmadan önce yatağın altına saklayıp usulca annesinin koynuna sokuluverdi.

Minik ellerini annesinin göğsünün sol tarafına ,kalbinin tam üzerine, yerleştirdi ve gözlerini kocaman açtı "Anne bu ney böyle?"

Küçük yavrusunun heyecanını ufak bir tebessümle geçiştiremedi naif anne.
Minik bir çığlık atıp elini yavrusunun küçük kalbine koydu "Aman Tanrım! Çisil! Seninki de atıyor!"

Kasvetli hüzünleri bir kenara usulca yerleştirip miniğini seyretti "Olleyy! Beyimde aynışından!"
Minik kızın pembe geceliği, düşlediği masum hayalleri daha da şirinleştirirken kızın masum ses tonu genç kadının badem gözlerini doldurdu.

Usulca iç geçirdi?
Miniğinden nasıl ayrılacaktı ki?

Yavrusunun ellerinden tutup fındık burnundan öptü ve sıkıca sarıldı.

Kadının döktüğü gözyaşları kamer gibi çehresinden danseder gibi süzülüp küçüğünün boynuna damlayınca minik kız tombik ellerini annesinin yanağına yerleştirdi ve olanları anlamayarak kiraz dudaklarını annesinin yanaklarına değdirdi "Ne yaptım ben şimdi?"

Naif olan kadın tebessüm etmeye çalışsa da başaramazdı.

Yapmacıklık, yapabileceği en son şey bile değilken bu olmazdı...