"Güvenme bana." Sesi kızgınlıktan çok uzak hatta durgundu. Peki ya neydi böylesine can yakan ? Tiksinmişlik bile yakmamıştı canımı. Gözlerinde gördüğüm hayal kırıklıkları, biraz da yorulmuşluk ve yaşanmışlık; tam anlamıyla bunlardı. Hala bana bakıyordu. Hiçbir şey diyemedim. Yalnızca sustum. Gri. Aklımı bir tek bu kelime esir almıştı. Aynı gözleri gibi. Gri. Şimdiyse yalnızca boş bakıyorlardı. Kaybolmaya yüz tutmuş yoğun duygular gibi. Gözlerini üzerimden çekip arkasını bana döndüğündeyse nihayet anlamıştım ; gri hikayeler gri sonlara mahkumdurlar. Masum değildir. Aynı onunla biz gibi.
♥♠♦♣
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gri
Novela JuvenilBelirsizliğin rengiydi gri. Bazen aşka bazen ayrılığa yakışırdı. Bazı hayatların tercümesiydi gri. Gri onlar için bir renkten fazlaydı. Gri hikayeler gri sonları hak eder.
