Halos magtatanghali na ng makaalis kami ng Cavite papunta sa hotel. Habang bumabyahe kami papunta sa hotel na tinutuluyan ng mga kaibigan niya bigla akong nakatanggap ng tawag.
"Are you okay? Is there any problem?"
Napatingin ako sa kanya, naguguluhan ako. Nablablangko ang isip ko, para bang gusto kong himatayin na lang kaysa kabahan ng ganito.
"Chelle? Are you okay?"
"My grandma, she's unconscious right now" maluha-luha ako habang sinasabi sa kanya ang mga salitang ito.
"Where is your grandma?"
"Huh?"
"Where is your grandma!"
"She's in our house in Trece"
"Uhmm, excuse me, we want to change our destination to Trece"
"Okay po sir"
"Christian.."
"Don't worry about me, we have to go to your grandma first"
Natulala ako sa ginawa ni Christian, bukod sa hindi ko ineexpect na himatayin si lola, hindi ko din ineexpect na gagawin ito ni Chistian. Matapos ang ilang oras na byahe, nakarating na kami sa bahay namin dito sa Trece, malayo sa mga sasakyan, malayo sa ingay ng mundo. Dali dali akong tumakbo sa loob ng bahay para puntahan si lola. Nakita ko si Inang tawag ko sa lola ko, na nakaupo sa may kama niya.
"Inang? Inang anong nangyari sa inyo? May masakit ba sa inyo? Gusto niyo bang pumunta ng hospital?"
"Oh apo, buti naman at napadalaw ka, nako masyado lang nag-alala yang tiyuhin mo. Malakas pa ang inang mo"
"Inang naman eh, soobra mo kong pinagalala" sabay yakap kay Inang.
"May kasama ka ata apo"
"Huh? Ah oo nga pala, Nang si Christian po, kaibigan ko"
"Magandang gabi sayo iho"
"Ay nang, spokening dollar po yan. Hindi po siya nakakaintindi ng tagalog"
"Ah ganon ba? Uhmmm, good evening sa iyo iho"
"Good evening po ^^"
"Nakakatuwa naman tong kaibigan mo apo, nako dito na kayo magpalipas ng gabi ha"
"Nako nang hindi po pwede, may pupuntahan pa po tong si Christian"
"Ay may problema nga pala tayo ocheng ( tawag nila sakin), nasiraan kasi yung sasakyan na ipanghahatid ko sa inyo papunta sa bayan"
"Huh?! Totoo po ba yan Mang Bert?"
"Oh narinig mo yan apo, dito na kayo magpalipas ng gabi"
"Hala"
"Is there any problem?"
"Uhmmm, I think we can't go tonight. I'm sorry"
"Ahh, it's fine. ^^ we can go tomorrow morning"
"Are you sure?"
"Yeah, you have to rest anyway"
"Mabuti pa ayusin mo na yung bakanteng kwarto dun Bert para makatulog na rin ang mga bata"
"Sige nay"
Pumunta na kami sa kwarto para makapagpahinga na, isang kwarto lang ang available kaya ayun, hindi kami makatulog pareho kasi ang awkward lang.
"You have a wonderful grandma"
"Thanks, sorry for what happened"
"You dont have to be sorry, its not your fault"
"In some ways, I'm happy to be here again. I missed this place so much, the last time I'm here was before I went to college. It is still the same, the freshness of the air, the silence, the atmosphere, the coldness, everything is still the same."
"Where are your parents?"
"My mom passed away when I was 12, while my dad went abroad to support my studies. He never went home, maybe because he already have his own family there, still he send money for me to live."
"I seldom meet my family because of my work. Everytime I miss them, I just tell myself that I have to endure it because maybe tomorrow or the other day I can see them again and make them proud of being their independent son."
"I'm sure they are proud of you because they raised a kind,soft-hearted, wonderful and handsome son"
"Hahahaha, thank you for that"
After the long conversation, sa wakas nakapagpahinga na rin kami. Dalawang araw pa lang kaming magkakilala pero ang gaan gaan na ng pakiramdam ko pag kasama ko siya. Ang rare makahanap ng ganitong kaibigan, kaya nga thankful ako na nakilala ko siya.
End of Chapter 8
