Are we meant to be?

CHAPTER 11:

JM's POV:

Hindi na sana ako tutuloy kaso habang naglalakad ako palayo may tumawag sa pangalan ko.

Jm!

Napalingon ako..

Nagulat ako kasi si Marie pala.

Oh, musta?

Ayos lang,anong ginagawa mo dito?

Ah, wala naman. Napadaan lang ako kasi may kapamilya ko malapit dito.

Ahh.. Talaga? Tara pasok ka muna sa loob.

Ha? Ano a-hh h-hindi na-a.. Paalis nadin naman ako.

Haha ikaw naman nahihiya kapa,tara na. Sabay hinila nya ung shirt ko.

Wala akong nagawa kaya napapasok nya ako. Pagpasok ko,walang tao. Baka sya lang ulit magisa.

Uh,oo. Nsa work pa si mama eh.

Tara upo ka muna.

Umupo naman ako, nung paupo na ako bigla syang may nilagay na pagkain.

Thanks. Sabi ko.

Welcome..

Biglang tumahimik kami pag tapos nun..

Maya maya pa.. Biglang may tumulong luha sa lamesa.

Napatingin ako kay marie.. Nakita ko syang nakayuko at may luha ung mata.

Marie? Bakit ka umiiyak? Okay ka lang ba? Sabi ko ng may pagaalala.

Tototo ba un? May tumulo nanamang luha mula sa mata nya.

Huh ang alin? Lumapit ako ng konti.

Jm.. Narinig ko kayo ni shane kanina.. Totoo ba lhat ng yun?

Huh? Ano kase mari-- di nya ako pinatapos.

Bakit? Bakit kailangan nyo pa itago sakin? Sabi nya habang humahagulgol. Bakit mo sya hinyaamg lokohin ako? Jm.. Di ko sya kayang mawala sakin.. Mahal ko sya..

Lumapit ako sa kanya. At tsaka pinunasan ung luha nya.

Marie.. Sorry.. Sasabihin ko na dapat sayo kaso baka kasi magalit skin si shane kaya di ko tinuloy. Katulad ng nangyari kanina,kaso bigla kang sumulpot. Sorry marie, ayaw ko sanang magmukha kang tanga sa kakaisip na mahal ka ni Shane. Kaya,please hiwalayan mo na sya. Kasi sa huli,ikaw lang din ang masasaktan.

Hindi ko kaya.. Sige na,umalis kana..

Marie, sorry talag-- di nya ulit pinatapos ung sasabhin ko.

Umalis kana please..

Naawa ako kaya umalis nlng ako.