Son Öpücük

Kabus

Sabah çok güzel bir enerji ile uyandım. Yüzümü yıkayıp üzerimi değiştirdim. Ömer'in odasına gittim, yoktu aşağa indim Ömer hariç herkes vardı. Nihan'a sorduğumda apar topar İngiltere'ye gittiğini söyledi. O an ne düşüneceğimi bilmiyordum. Telefonla aradım açmadı.

_____________________
Dört yıl geçmişti; biz dolandırıcılıktan kazandığımız paralar ile kafe artı bar bir restoran açtık. Müzisyenler ve şarkıcılar çıkıyordu her akşam. Ama Ömer'den tek bir iz yoktu. O gece olanlardan kimseye bahsetmemiştim. Aklıma geldikçe gözlerim doluyordu. Restoranda ki işler bitince eve döndüm. Kapıyı açıp içeri girdiğimde kahkaha sesleri geliyordu ama bu çok tanıdıktı...salona girdiğimde tüm ev halkı, bir kaç tanımadığım kişiler ve Ömer vardı. "Ömer bizi terk etmemiş" dedi İso. "Selam ben Sinan, namını çok duydum" diyerek elini uzattı bana doğru. Elini sıkıp mutfağa gittim ve su içtim. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim o an. Hemen odama çıktım, kapıyı kapatıp arkamı döndüğümde Ömer vardı. "Naber Defne uzun zamandır görüşemedik" dedi. "Aynı değişen bir şey yok asıl sen söyle neler oldu?" uzun bir süre düşündü. "Arkadaşım kanser olmuştu yanında olmak için İngiltere'ye gittim. "Yaşıyor mu?" diye sormuştum doğal olarak. "Hayır malesef yaşamıyor". "Başın sağolsun. Şimdi dinleneceğim çıkar mısın odamdan?". "Ömer yatağın hazır, ne zaman istersen yatabilirsin!" diye bağırmıştı Nihan. "Hadi iyi geceler sana sabah görüşürüz" diyerek odasına çekildi. Ne yani burada mı kalacaktı?