Simula pagkabata ko palang, pangarap ko na talagang maging isang magaling na writer. Mahilig kasi akong magbasa ng libro kaya siguro naimpluwensiyahan na rin akong magsulat ng short stories.
Ako si Chiara Rivera. Isa akong nobody sa writing industry before but because of my patience and passion in writing, I became a famous one.
I started from writing clichè love stories and one shots. Hanggang sa sulat lang ako ng sulat ng kung ano ano galing sa malikot kong utak at nakagawa ng stories.
I started from the bottom and now I'm here. I am attending my first booksigning event. I can't believe na yung mga kalokohan kong stories at mga ka cornyhan ko ay nagbunga at nakapag publish ng isang libro. Hindi ko ma contain ang saya sa puso ko kasi natupad na 'yung pangarap kong makapag publish ng libro.
"Ms. Chiara, this way please." Turo sa akin ng staff para sa booksigning event.
Rinig na rinig ang hiyawan at tilian ng aking "readers" o yung mga taong sumuporta sa'kin simula pa noong una.
"I LOVE YOU ATE CHIARAAAAAA!!"
"KAWAY NAMAN DYAN MS. CHIARAAAA"
"ANG GANDA NYA OMGGGG"
They're my inspiration kung bakit mas gusto ko pa ipagpatuloy ang pagsusulat. Demanding man sila minsan sa paghahanap ng update ko, mahal ko pa rin sila. I think sila ang nagpatunay na worth it lahat ng pagod kakaisip ng plots, characters, conflicts. Na worth it ang pagpupuyat matapos lang ang ud ko para sa stories ko.
"Gusto niyo na ba ma meet ang pinakamagandang author at pinaka heartbreaker na author?!?!" Pag iintro ng emcee ng event.
"KYAAAAAAH KANINA PA AKONG READYNG READYYYY" kaliwa't kanang sigaw nila.
"The booksigning event will now start! Please fall in line properly and be reminded about the rules of the event." Pagpapa alala ng emcee bago tuluyang magsimula ang booksigning.
Madami dami rin akong nameet na readers and sobrang nakakataba ng puso kasi sinusupportahan nila 'yung mga storya ko.
Masakit man sa kamay kakapirma, I didn't stop kasi I want to make my readers happy. I want them to be happy na napirmahan 'yung mga libro nila.
Ganyang ganyan din ako nun kaya I know the feeling pag nacu-cut out ang pila kasi overtime na at pagod na pumirma ang author.
I'm signing the second to the last book, konting konti nalang tapos na. Kumapit ka na mama.
"Hi! Anong pangalan?" Tanong ko sa last but not the least na magpapapirma.
"Vien. John Vien De Vega." Sambit niya.
Muntik ko ng mabitawan ang hawak ko sa sharpie na pang pirma ko sa mga libro.
That name. Si Vien.
He became my inspiration kung bakit ako nagsusulat ngayon. He's the one who cheered me up nung mga panahong down ako kasi pressured ako sa pagsusulat. Pressured ako sa mga readers na nagbabasa at nagdedemand ng update. Pressured ako to the point na ayoko na magsulat.
Ang lungkot nun para sa'kin at si Vien ang nandun nung mga times na pagod na ako sa pagsusulat.
"Long time no see bossing ah? Hindi mo manlang ako binalitaan famous author ka na pala. Notice me senpai!" Madramang sabi niya pa sa akin habang pinipirmahan ko 'yung libro niya.
Awkward at hilaw lang akong ngumiti sa kanya kasi matagal na rin kami nung huling usap namin. Mga 4 years i think?
Vien and I were childhood bestfriends pero lumipat siya ng bahay. At hinding hindi ko makakalimutan ang araw na'yon.
BINABASA MO ANG
SHORT ONE SHOT STORIES COLLECTIONS
De TodoOne shot stories compilations. Lahat ng one shots na nandito, all about sa love and personal experiences. I'm trying to do other genres kung kayanin ko. Try to read my one shots kase no regrets naman po. Thanks in advance sa mga magbabasa. Godbles...
