11.ŞİİR🌙

125 17 6
                                    

Kim bana mız mız derse
Ben hakkımın peşinden koşuyorum.
Kötülüğe sessiz kalıp
Kendimi rezil etmiyorum!

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

Biliyordum bunun imkansız aşk olduğunu.
İkimiz öyle zıttık ki.
Bir mıknatısın güney ve Kuzey kutbunun
Hiç bir zaman bir araya gelememesi gibi. Ben zorlasamda sen!
Çaba göstermedikten sonra neye yarar?
Kalplerimizi yaralasak da bu aşka razıydım.
Ama bir kere bile bana derin bakmamıştın.
Madem olmayacaktı bu iş.
Neden?
Umut verdin bana.
Sonra kalbimi parçaladın hunharca.
Olsundu.
Yeter ki, senin yanında olayım.
Sana ömür boyu bakayım istedim.
Çok bir şey mi istedim he?
Sen bana anlayış gösterseydin.
Umut verdiğin kadar güvende verebilseydin.
Her şey daha farklı olabilirdi.
Acı, gerçekleri vurdu yüzüme.
Sonra kilometrelerce uzağa gittin.
Ama kalbim hep seninle attı.
Uykularımda nefesim sıkıştı.
Seni rüyamda gördüğümde buna bile şükreder oldum.
Ama artık rüyalarıma pek sık uğramıyorsun.
Neden böyle yaptığını anlamıyorum. Tek suçum sevmek miydi seni?
Bir daha unutmamacasına aklıma kazımak mıydı?
Şimdi senin karşına çıkmaya yüzüm yok.
Sen suçlu olduğun halde.
Hayatı bana zindan ettin gidişinle. Ben sana bir değil milyonlarca şans vermiştim.
Ama sen verdiğim şansları iyi kullanmadın.
Benim sana olan aşkımı sömürdün. Kurudu kalbim.
Kimseye güvenemez oldum sayende. Ne zaman aklım bana dese seni sevmiyorum.
Kalbim tam tersini pompalıyordu kanıma.
Artık buna karar ver.
Ya benim ol ya kimsenin olma. Hikayemizi yazmayı beceremedim. Bari izin ver de hüzün kokan şiirimizi yazayım.
Bunlara rağmen içimde hiç sönmeyen bir umut var.
Keşke onu söndürmeyi başarabilseydim.
Ama yapamıyorum.
Umarım oralarda bir yerde beni düşündüğünü hayal ediyorum .
Ama bu sahte mi gerçek mi bilemiyorum.
Boşuna eski Türk hikayelerinde  aşıklar birbirine kavuşamaz.
Bir bildikleri vardır elbet.

Hayaller Ve Hayatlar  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin