İnci Sezen...
Kocasına aşkla bağlı bir kadın, aşklarının meyvesini karnında taşıyan bir kadın ne kadar fedakar olabilirdi?
Onsuzluğa rağmen hayata ne kadar göğüs gerebilirdi?
Hayatındaki tek dayanağı karnındaki yavrusuydu.
Alaz Güner...
Hayatındaki...
Bu güzel bölümü Kuzey'ime aşık okuruma ithaf ediyorum. gulbahar047
"Kalpdeki acı mühür nefes alırken bu sevdanın hükmü yoktu.
Aşk sandığın kadar değil yandığın kadardır."
İnci ertesi gün sabah heyecanlı bir şekilde kalkıp hazırlanmaya başladı. Bugün onun için çok önemli bir gündü, ilk defa büyük bir şirkette ve Alaz'ın yanında çalışacaktı.
İlk önce duşunu almak için banyoya girdi. En sevdiği portakal kokulu şampuanı ve duş jelini kullanarak banyosunu bitirdi. Portakal kokusu en sevdiğiydi ve bu onu bütün sorunlarından uzaklaştırıyor gibi hissettiriyordu. Bornozunu alıp kurulandıktan sonra dolabın karşısında bir müddet durdu ve ne giyeceğini düşünmeye başladı.
Hangisini giysem diye düşünürken geçen yıl Kuzey'in gönderdiği elbiseyi ve hiç giymediğini fark etti. Kuzey her yıl İnci'nin doğum gününde ona güzel hediye hazırlayıp gönderirdi. İnci de her bir hediyesini kullanmayıp saklardı.
Eline alıp güzelce baktı, ekru renkte önden boya kadar düğmeli dizlerinin üstünde, kolları volanlı bir şekilde yarım koldu. Kol kısmı kıvır bir şekilde ve belinde elbisenin aynı renginde ince bir kemerle bağlamıştı.
Hemen elbiseyi giyip saçlarını düzleştirip hafif toprak tonlarında makyajını tamamladı. Ellerine eklem yüzüklerini ve küpelerini taktı. En sevdiği takısı eklem yüzükleriydi. Elbisenin altına yeni aldığı siyah dizine kadar süet çizmeleriyle tamamladı. Yanına siyah küçük çantasını aldı. Çizim çantasına gerekli olanları ve yaptığı çizimleri alıp aşağıya kahvaltıya indi.
İnci'nin giydiği elbise
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her gün sabah aynı saatte erkek kardeşi ve annesiyle birlikte kahvaltı yapıp sohbet ederlerdi. Kahvaltıya indiğinde annesi en sevdiği poğaçaları yapmış tabağa dizip hazırlıyordu.
"Meleğim yine döktürmüşsün ama kendini yorma lütfen."
"Bana diyene bak gece gündüz çalışıyorsun kızım biraz kendine dikkat et. Bu sıralar bende işten çıktım bütün yük senin omuzlarında kaldı."
"Annem saçmalama lütfen hem artık kendi işimi yapacağım için çok mutluyum."
Annesi her şeyi hazırlayıp birlikte sofraya oturdular.
