စုန္လန္•••ရပ္လိုက္စမ္း အခုခ်က္ခ်င္း။
ေ႐ွာင္႐ွင္းခ်န္•••[ထိုအသံေၾကာင့္ပဲ ကလပ္ေပၚမွ ဓားကိုထိရန္လုပ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕လက္မ်ားအား ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ ျပန္႐ႈပ္သိမ္းလိုက္မိပါေတာ့တယ္။]
စုန္လန္•••မင္းဘယ္သူလဲ ဒီေနရာကို ဘယ္သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔မင္းဝင္လာတာလဲ။တားျမစ္ထားတဲ့ေနရာဆိုတာကိုေရာ မင္းမသိဘူးလား။[ကြၽန္ေတာ္ကို ေက်ာေပးျပီး ရပ္ေနေသာ ထိုလူရဲ႕လည္ပင္အား လက္စြဲေတာ္ဓား "ဖူရြယ္"နဲ႔ခ်ိန္ကာ ေလသံခပ္မာမာနဲ႔ပဲ ေမးခြန္းမ်ားေမးလိုက္ပါတယ္။]
ေ႐ွာင္႐ွင္းခ်န္•••ဟို ဟို ဟိုေလ ကြၽန္ေတာ္က ဟို
စုန္လန္•••ငါေမးေနတာကိုပဲ ေျဖ ဟိုဟိုေတြ ဒီဒီေတြနဲ႔ လိမ္ညာေျပာမဲ့ စကားလံုးေတြကို စဥ္းစားမေနနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္တယ္။
ေ႐ွာင္႐ွင္းခ်န္•••Ok Ok! ေျဖဆိုလဲရပါတယ္ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ႕ဓားကိုဖယ္ေပးလို႔ေရာ မရဘူးလား ျမင္ေနရတာနဲ႔တင္ေက်ာခ်မ္းတယ္။
စုန္လန္•••တိတ္စမ္း ငါ့ရဲ႕ဓားကလူသတ္ဖို႔လဲဝန္မေလးဘူးေနာ္ လက္မလြန္ခင္ ျမန္ျမန္ေျဖစမ္း။
ေ႐ွာင္႐ွင္းခ်န္•••ေကာင္းၿပီး ေကာင္းၿပီး စိတ္ႀကီးပဲ။ဒီကိစၥဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္လဲမသိဘူး။ဒီကို ဘယ္လိုေရာက္လာခဲ့တယ္ဆိုတာေရာပဲ။
စုန္လန္•••မသိဘူးဟုတ္လား မင္းလိမ္ေနတာ။ရည္ရြယ္ခ်က္မ႐ွိပဲနဲ႔ေတာ့ မင္းဒီေနရာကိုဝင္လာစရာအေၾကာင္းအရင္းမ႐ွိဘူး။
ေ႐ွာင္႐ွင္းခ်န္•••ကြၽန္ေတာ္ မလိမ္ပါဘူးဗ် တကယ္ေျပာတာပါ မိုေျမကိုသစၥာထားျပီး က်ိန္ေျပာရဲတယ္။
စုန္လန္•••ဟြမ္း!ဒါလိုဆိဳရင္ မင္းငါ့ကိုဒီလိုေက်ာေပးၿပီး ဒီလိုစကားမ်ိဳးေတြ ေျပာေနပံုေထာက္ရင္ ေသခ်ာတယ္ မင္းကသူခိုးပဲ [ဟုေျပာၿပီး ထိုသူရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အား မိမိ႐ွိရာဘက္ဆီသို႔ အားထည့္ကာဆြဲလွည့္လိုက္မိပါတယ္။]
YOU ARE READING
ဘဝျခားတဲ့ ရင္ခုန္သံ
Боевикအတိတ္ကိုမမွတ္မိေတာ့တဲ့ ဆရာေလးေ႐ွာင္႐ွင္းခ်န္ တစ္ေယာက္ ကံတရာကဒဏ္ခတ္ျပီးေပးတဲ့ အမွတ္တစ္ခုေျကာင့္ ယီၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးသို႔ျပန္လည္ေရာက္႐ွိသြားေသာအခါ။ျဖစ္ေပၚလာေသာအက်ိဳးဆက္ကိုေရးသားထားတာပါ။FanFic