sevgilim olsana •}[ Nomin ]{•

•}[16]{•

25092019 ~ 0726

~~~

"Jeno neden gelmedi? Kovdun mu çocuğu Jaemin?!"

Jaemin pastasından aldığı büyük lokmayı zorlukla yutkunurken duraklamıştı.
Kafasını zorla gülümseyerek olumsuz anlamda sallamış ve pastasını yemeye devam etmişti.

Doyoung ve Yoonoh yüzüne merakla bakıyordu.
Jaemin geldiğinden beri dalgın davranıyordu.

"Bilmem gelmedi işte."

Yoonoh itiraz edercesine telefonunu çıkardı.
Jeno Jaemin için gününü feda etmiş ve doğum günü kutlamasına katılmamıştı.
Olmazdı öyle şey.

"Olmaz öyle arayacağım gelsin çocuk. Uğraştı o kadar."

Jaemin eliyle abisini durdururken iç çekip sandalyesinde geriye doğru yaslandı.
Kafasını arkaya savururken yanaklarını şişirdi.

"Evi hemen burada. Gidip çağırırım."

Yoonoh sırıtırken tek kaşını kaldırmış kardeşini inceliyordu.
Aklından geçen şeyler eğer doğruysa en az bir ay kardeşi ile dalga geçebilirdi.
Doyoung'da sanki Yoonoh'un aklını okumuş gibi gülmeye başlamıştı.

"Sana hediye verdi mi?"

Jaemin ikinci bir duraksamaya daha girdiğinde bedenini dikleştirmiş ve evden çıkmadan önce abilerini onaylayıcı bir mırıltı çıkartırken kurduğu cümle ile genç çiftinde ağzından birer "Ne?!" Nidası dökülmesine neden olmuştu.

"Bana sarıldı."

Fakat sadece bu değildi.
Jeno o gece Jaemin'e hem sarılmış hemde teşekkür etmişti.
Gencin söylediği  şeyler hala Jaemin'in zihninde kol geziyordu.

"Bugün dürüst olmak istiyorum. Ne zamandır beynim kendi içinde savaş verip duruyor. Geceleri uyuyamıyorum hiç.
Ben... Nasıl oluyor bilmiyorum ama sanırım varlığın bana iyi geliyor. "

Jeno'nun söylediğinin ardından gülüş sesi doldu gencin kulaklarına.

"Yüzüne bakmadan bir şeyleri söylemek daha kolay."

Ve Jaemin, Jeno'nun söylediklerini düşünürken ne zaman vardığını anlayamadığı kapının önünde durmuştu.

"Eğer sen olmasaydın, sanırım atlatamazdım. İnan bana Renjun'i unutup gülümseyemezdim."

~~~
27092019 ~ 2221
Syglr
Svglr