Evet biliyorum ondan uzak durmalıyım ama yapamıyorum o karşımda bütün güzelliği ile dururken bunu başarmak mümkün değil !
"Ben bir canavarım biliyorsun değilmi Alicia, korkmuyor musun ! "
Sesi sanki her an seni öldürebilirim der gibiydi ama hayır korkmuyordum.
"Hayır" dedim kısık bir sesle ama o söylediğimden tatmin olmamıştı, elleri kollarımı daha sıkı kavradı Tanrım! Bu canımı çok yakmıştı. Ama belli etmedim.
"Seni duyamıyorum Alicia bana benden korkmadığını söyle! "
Yine aynı şekilde sesini yükseltmişti ama bu sefer sesinde merak vardı. Evet merak ediyordu ondan gerçekten korkup korkmadığımı öğrenmek istiyordu. Hayır ondan korkmuyordum aksine, yanında kendimi güvende hissediyordum biliyorum bu çok aptalca, ama o bir şekilde bana iyi geliyordu."Hayır" bu sefer sesimi yükseltmiştim bu cesaret nereden geliyordu Tanrı aşkına. Yüzüne doğru yaklaşıp ellerimi pürüssüz güzel tenine değdirdim " Senden korkmuyorum, bu çok hastalıklı bir düşünce ama korkmuyorum " üzerindeki gömleğin yakalarından tuttum ve bana yaklaşması için onu kendime çektim. Gözleri bir anda gecenin karanlığını aratmayacak şekilde koyu bir siyaha bürünmüştü.
Bileklerimden tutarak ellerimi uzaklaştırdı.Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyorum, her seferinde aynı şeyleri yapıyordu, beni kendinden uzaklaştırmaya çalışıyordu. Evet bunu bir kaç kez ben de denedim ama uzak kalamadığımı anladığımda pes ettim.
Yapamıyordum lanet olsun o olmadan kendimi bir hiç gibi hissediyordum değersiz bir nesne gibi, nasıl yapıyordu bilmiyorum ama onun yanında kendim oluyordum, özgür oluyordum.Onun varlığı beni bir şekilde değerli kılıyordu.
Bu kez onun soğuk elleri benim yüzümü kavradı ve bana doğru eğilerek bakışlarını gözlerime hapsetti.
"Sana yemin ediyorum Alicia benden uzaklaşmanı sağlayacağım, benden uzaklaşacak ve beni bir daha görmeyeceksin."
İtaraz etmeme müsade etmeden birden gözden kayboldu. Etrafıma baktım. Adını haykırdım ama gitmişti. Geri gelecekti biliyordum ama her gittiğinde kalbimden bir parça götürüyordu.Bunu yapması hiç adil değil. Biliyorum o tehlikeli ve ondan uzak durmalıyım. Ancak şöyle bir gerçek var ki ben tehlikeyi ve güvenliği ayırt edemeyecek kadar deliyim. Doğru ben deliyim. Onu kaybedemem.
Siyah ve Beyaz'ın hikayesiydi bu,onlar tüm gerçeklikleriyle bağlandılar birbirine ve artık onlar için güneşin doğuşuda batışıda sadece Gri idi.
Hayatları artık bazı tamamlamak istemediğimiz, cümlelerinin sonuna koyduğumuz o üç nokta gibiydi bilinmeyen ve bilinmeyecek olan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Paslanmış Kalpler
VampireKAYBOLMUŞ RUHLAR KAYBOLMUŞ BEDENLERDE CAN BULUR. Paslanan kalplerimiz bu saatten sonra nasıl çözülebilir ki? Formül:Güven,Sadakat ve Sevgi