Inocente Amor ( Innocent Love)

Chapter 17- Not Just Yourselves

"Lorenzo, narito na ang kambal mo oh ang cute nila." wika ni Ate Dennise habang karga ang baby girl ko at karga naman ni Mama ang baby boy ko. I looked up and saw my kids. Their eyes is still close. Napatayo ako at saka hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. There's that overwhelming feelings inside me right now o ito ba yung tinatawag nila na father's love para sa mga anak niya. I can't believe that I had this kids because of Hyaceth..I had this two important things in my life. I can't believe that I was able to achieved this dream. Dahan-dahan kong hinawakan ang kamay ng baby girl ko at hindi ko napigilang mapangiti.
"Hi baby girl..I'm your Dad..I'll name you after the goddesses of day and night, you are now my little princess Hemera Nyx." Sambit ko sa anak ko. Para namang nakakaintindi ang anak ko when she smiled a little while her eyes is still closed. I kissed my baby on the cheeks. Ang ganda ng anak ko. Ang mukha niya ay parang mukha ni Hyaceth. She's too cute.
"Wow! the name is too nice for her Lorenzo. Bakit mo ba naisip na iyan ang ipangalan mo sa anak mo?" wika ni Ate Dennise. Ngumiti ako.
"Because she's my princess every single day of my life..night and day Ate Dennise." puno ng pagmamahal na wika ko. Tinapik ako ni Mama sa balikat. Nakangiti ito sa akin and she seems to be proud of me.
"I am so happy for you Nak dahil natupad na yung pangarap mo.. how about your baby boy?what is his name?he's a lot like you.. tingnan mo oh." wika ni Mama. Hinawakan ko ang maliliit na kamay ng baby boy ko. Ang gwapo ng anak ko. Nakangiting hinalikan ko ito.
"Dad will name you Himeros Styx baby boy dahil manang-mana ka sa akin." wika ko. Natatawa sina Mama at Ate Dennise. Kumunot noo ako na nakatingin sa kanila.
"We just can't believe that this kids of yours changed a lot of you Lorenzo. Ngayon lang kita nakitang ganyan kasaya. Yung may kinang ang mga mata mo habang tinitingnan mo ang kambal mo. Bagay na hindi ko nakikita dati. I'm so proud of you Lorenzo and thank you for giving me this two beautiful and handsome grandchildren." Wika ni Mama.
"Yeah tama si Mama Lorenzo. I'm sure you're going to be a good father to your kids and you should thank Hyaceth for giving you this two angels." wika ni Ate Dennise. Natahimik ako. I know I should be thankful to Hyaceth because she gave me this two beautiful things in my life.
"Uhm..I know I should thank her pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagiging. Tatlong raw na siyang nanganganak pero hanggang ngayon ay nanatili pa ring pikit ang kanyang mga mata." wika ko na bahid na pag-alala para kay Hyaceth. Kinakabahan na ako. I'd still remember her last words na wag ko munang ilayo sa kanya ang kambal and I wanted to give her what she wanted because after all she's still the mother of my kids. Kukunin ko sa kanya ang mga anak ko pero hindi pa sa ngayon. Napadako ang mga mata nila sa kama kung saan nakahiga si Hya. Nakadextrose ito at saka naka-oxygen. Nag-alala sila at alam ko iyon.
"B-bakit? anong nangyari sa kanya anak?" nag-alalang tanong ni Mama. Bumuntong-hininga ako. I'm a doctor kaya alam ko ang kalagayan niya.
"Maaaring hindi na siya magising Ma kung hindi siya makakapag-survive. May hanggang bukas pa tayo na maghintay kung magigising pa ba siya. Nahirapan siyang manganak at maraming dugo ang nawala sa kanya. Mabilis siyang nawalan ng malay dahil hindi niya kinaya. Para maligtas ang mga anak ko ay pina-Caesarian ko siya pero hindi pa rin siya nagising. Marami namang nagdodonate ng dugo at nagamit na namin yun para pampalit sa nawalang dugo niya. Hihintayin na lang natin na magigising siya bukas at ipagdasal natin na mangyari yun Ma." malungkot na wika ko. Ewan ko lang pero simula nung ganyan na ang kalagayan ni Hya ay nagkaroon ako ng pangamba sa sarili ko. I wanted her to wake up. I want her to stay by my side. Tatlong araw ko na siyang nakakausap but I missed her already. Siguro dahil wala na akong makakausap every now and then. And I know I was heartless to her in many ways at wala pa akong nagawang maganda para sa kanya. Lumapit kami sa kinaroroonan ni Hya. Naawa ako sa kalagayan niya. Hinawakan ko ang kamay niya. Naupo rin sina Mama at Ate Dennise sa tabi ni Hya habang karga pa rin ang mga anak ko. Kung iisipin ng maigi, I am having a complete family, may dalawang anak, ako at si Hya. I haven't picture out of myself having a family with her before but now, parang hindi naman kumpleto ang mga anak ko kung wala ang nanay nila.
"Hya, wake up. Tingnan mo ang mga anak mo oh. They needed you so please wake up." wika ni Ate Dennise. Pinisil ko ang mga kamay nito.
"Hya, please wake up kahit para sa mga anak mo lang. Kailangan ka nila. Tingnan mo ang mga anak mo ang babata pa nila para iwanan mo. They need a mother at ikaw lang ang makakapagbigay nun sa mga anak mo." wika naman ni Mama. I took a deep breath. Kung ako lang ang masusunod ay ibabalik ko ang mga panahong nagkasama kami at ibibigay ko sa kanya ang hinihiling niya...ang makita ang pamilya niya. If only I knew that this could happen ay ibinigay ko na sana ang gusto niya.
"I'll take your family here. Just wake up Hya. It's too early para iwanan mo ang mga anak natin. Kailangan kita para sa mga anak natin." Wika ko pero wala pa rin. I felt so sad. Ewan ko pero dahil sa nangyari ay panandalian kong nakalimutan si Aira at napalitan iyon ng pag-alala para kay Hya. Hinalikan ko siya sa kamay.