my best friend

Hoofdstuk 30

Justin POV
"Ik moet iets vertellen." Begint Bo. Zal ze nu gaan vertellen wat er aan de hand is? "Beloof je dat je me niet raar gaat vinden en dat je het tegen niemand verteld." Zegt ze zachtjes. "Tuurlijk doe ik dat niet!" "Oke dan zal ik het maar vertellen. Vorig jaar was mama een week op vakantie. Ik was dus alleen thuis met papa. En toen, en toen" Bo begint te huilen en ik probeer haar te troosten. "Rustig maar, je kan het wel vertellen, doe maar gewoon rustig aan." Ik wil haar een knuffel geven. Eerst doet ze nog een beetje afstandelijk maar uiteindelijk geeft ze zich over. Ze huilt steeds harder en ik blijf maar zeggen dat het wel goed komt terwijl ik dat niet weet. Ik strijk rustig met mn hand over haar rug en ik voel haar ademhaling rustiger worden. Het huilen gaat over naar snikken. "Toen ging hij 's avonds uit met vrienden. Ik sliep al toen hij thuis was. Wel werd ik wakker want hij maakte super veel kabaal. Ik dacht dat hij iets te veel gedronken had en het daardoor kwam. De volgende ochtend was ik beneden maar dat wist papa niet. Opeens komt hij beneden met een vrouw. Ik kende haar niet maar ik wist wel zeker wat er gebeurd was vannacht op die kamer."