Hoofdstuk 5

435 25 0
                                    

Bo POV

Ik kijk nog 1 keer in mijn koffer of ik alles heb. Dan poets ik snel m'n tanden en ga naar bed. Ik ben super moe maar kan niet slapen omdat ik zo zenuwachtig ben. Nog 1 dag school en dan ga ik naar Amerika :). Ik pak mijn ipod en oortjes en zet muziek op. Ik droom weg tijdens believe. Believe is altijd al mijn lieveling nummer geweest omdat ik best onzeker ben en door dat nummer geloof in mezelf. 'S ochtends word ik wakker door het gepiep van m'n wekker. Chagrijnig stap ik mijn bed uit maar zodra ik bedenk dat ik vanmiddag naar Amerika vlieg word ik vrolijk. Ik zet muziek op en stap onder de douche. Daarna loop ik naar mijn kast en pak mijn lievelings kleren eruit. Een zwarte nep leren broek, zwart hemdje en bordeaux rood gebreid vest. Ik ga zingend naar beneden en smeer mijn boterhammen. Mama brengt me met de auto naar school omdat we gelijk uit school door rijden naar Schiphol.

Op school ren ik naar Sanne toe en we zijn zo druk. Ook andere vriendinnen komen erbij staan en beginnen mee te gillen. Dan gaat de bel en lopen we rustig naar het lokaal. De dag duurt zo lang en als het eindelijk 2 uur is ren ik het lokaal uit. Het liefste was ik gelijk in de auto gesprongen maar ik moet natuurlijk wel even afscheid nemen van mijn vriendinnen. Ik knuffel ze allemaal en ze zwaaien me uit. In de auto zet mama de cd van Justin Bieber op en samen zingen we heel hard mee. Om half 4 komen we op Schiphol aan. We checken in en moeten nog 3 uur wachten. Pas om 7 uur gaat onze vlucht. We kijken in wat winkeltjes en gaan ergens wat drinken. Eindelijk is het 7 uur en mogen we gaan. Ik zit bij het raampje. Ik bedenk me opeens dat ik me dus 12 uur lang moet vermaken op deze stoel. Ik hoop dat ik een beetje kan slapen want ik ben best moe. Dan word er omgeroepen dat het vliegtuig gaat vertrekken. Als het vliegtuig opstijgt krijg ik kriebels in mijn buik. De is de 2e keer dat ik vlieg. Ik heb toen ik een baby was wel veel gevlogen maar daar weet ik niks meer van. Ik kijk eerst een hele tijd naar buiten maar na een tijdje zijn we zo hoog dat ik alleen nog maar wolken kan zien. Mama ligt naast me te slapen dus daar heb ik ook weinig aan. Dan maar een film kijken. Ik pak mijn laptop uit mijn tas en zet never say never op. Als ik het stukje zie dat Justin zijn haar af wil scheren en pas stopt als er wordt gezegd i love you begin ik te lachen. Mama wordt wakker en kijkt een stukje mee. Na een tijdje wordt ik moe en probeer ik maar te gaan slapen. Ik pak mijn mobiel en doe oortjes in. Uiteindelijk val ik in slaap. 5 uur later word ik wakker. Ik kijk naar de tijd en zie dat ik nog 5 uur moet vliegen. Dan nog maar een film kijken. Ik pak mijn laptop weer uit mijn tas en zet step up 4 op. Halverwege de film begint opeens een man te schreeuwen. Iedereen schrikt. Als er stewardessen komen beweert hij dat de vrouw naast hem een pistol in haar tas heeft. Ik schrik en het zoontje van de vrouw begint te huilen. De man word mee genomen en apart gezet. Ook word de tas van de vrouw gecontroleerd. Er komt een knuffel uit. Het is een cowboy knuffel met een pistool. De knuffel is van haar zoontje. Verder wordt er helemaal niks gevonden. Na een half uur komt de man terug en hij bied zijn excuses aan. Ik vind het maar vreemd. Gelukkig hoeven we nog maar 2 uur te vliegen. Eindelijk gaan we landen. Ik zie de stad steeds dichterbij komen. Dan wordt er omgeroepen dat het vliegtuig geland is en dat iedereen uit mag stappen. Als we de koffers hebben gepakt lopen we de hal in. Daar zie ik een man staan met een paars bord. Op dat bord staat Bo. Ik ren erheen en de man vraagt of ik Bo ben. Ik antwoord en de man pakt mijn koffer en we lopen naar zijn auto. Het is een hele mooie auto. We kletsen wat met z'n 3e en na een tijdje komen we bij een huis. Ik vraag waarom we bij een huis stoppen en niet bij een hotel. De man zegt dat het een verassing is. Ik stap de auto uit en de man geeft mijn koffer. Hij zegt dat ik naar de voordeur moet lopen en aan moet bellen. Ik loop samen met mama naar de voordeur. Terwijl ik loop besef ik hoe groot het huis eigenlijk is. Als we bij de voordeur staan druk ik op de bel. De deur gaat gelijk open.

my best friendWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu