Kapıda gördüğüm çocuğun ona yönelttiğim "Kimsiniz ? " sorusuna cevap vermemesi içimdeki tedirginliğin hakimiyet kurmasını sağladı . Zaten en ufak şey için bile korkup ağlayabilen bir insanım ki bu durumdaki halimi tahmin edemezsiniz . Görünüşte biraz fazla abarttığımı düşünüyor olabilirsiniz ama düşüncelerim ve duygularımda en üst derecede samimiyim .
Fazla korkak ve panik dolu bir kız olmamda babamın ben henüz 7 yaşındayken bizi terketmesi etkili oldu . Terketmek! Babasız büyümem ! Alışması kolay olmadı. Bir gün karşıma çıkarsa bile onu asla affetmeyeceğime yemin ettim .Her gece annemin yanında uyudum . Ona sarıldım . Mis gibi saçlarını kokladım ..
Ve artık bu konu beni eskisi kadar etkilemiyor . Çünkü annem babamın yokluğunda bana 2 kat daha fazla sevgi gösterdi. Benim için elinden gelen herşeyi yaptı .Bana anne gibi değilmiş de arkadaşımmış gibi davrandı .
Kapıya gelen unsur gideli yaklaşık 1 saat olmuştu . Odama çıkıp kitaplarıma gömülürsem rahatlayacağımı düşünerek odama çıktım . Masamın üzerindeki coğrafya kitaplarını okumaya başladım .Ki . Camdan tıkırtı sesleri geliyor . Evet . Eminim . Tıkırtı sesleri ! Belki de buna odaklandığım için böyle olduğunu zannederek kendimi kandırıyorum . Sakinleşmen lazım Doğa . Masanın üzerindeki su bardağını elime alıp birkaç yudum içtim . Evet . Şimdi daha sakinim ve hiç bir şey olmadı . Böyle düşünmem gerekiyor .
Ama hayır ! Tıkırtı sesleri daha da arttı . Ürkek adımlarla cama yaklaştım . Pencereyi açıp dışarıya baktım . Az önceki çocuk ! Evet ,oydu. Kaşları çatık bir halde bana bakıyordu . Bunun bir sebebi olmalı değil mi ? Neden ?
Gözlerimi pencereden ayırmıyorum . Bendeki bu cesaret tufanı nereden geldi , hiç bir fikrim yok . 5 dakika oldu . Aynı vaziyette durmaktan daraldım doğrusu . Ama hala gitmiyor . Evet , bu benim için gerçek anlamda bir tehlike ! Haksız mıyım ?
Aniden zilin sesini duydum . Çok şükür ! Bu anı hiçbir şeye değişmem doğrusu .Kapıyı dikkatle açtım ve annemdi . Kurtarıcım . 💃😌
