𝕆𝕐𝕌ℕ/AmeTurk/

1. Bölüm /A/

Amerika'dan

Türkiye'yi düşünüyordum. Meclis kurmuş, tüm borçları kapanmıştı. Artık Osmanlı üzerinden bile onunla bağlantı yapamaz olmuştum.

Onu sevmiyordum ama nefrette etmiyordum. Onu acı çektirip yalvartmak istiyordum. Onu ağlatmak. Ne kadar gururu olsada, o gururu yerle bir etmek istiyordum.

Ama bir yandan da ona acı çektirmeyi geç,  üzmek dahi istemiyorum. Ama o bir barbar ve hakettiği bunlar.

...

Olmuyor, yapamıyorum. Onun her yerini kanatmak istiyor ama yapıncada sarmak istiyordum.

Onu öldürme isteğim, siyaset ve milletimin yarısı yüzündendi. Ona olan ufacık merhametim ise halkımın "herkes insandır" demesiydi.

Kendimle çelişmek en nefret ettiğim şeydi. Beni bu duruma düşürenlerden nefret ediyorum.

Yürümeye devam ederken son kez bakacağım(!) topraklara, manavlara ve evlere baktım. Bir de aptal türklere.
-Hey hey, o milliyetçi ama faşistte kaymış rejimini sakin tut. Karşında Amerika Birleşik Devletleri var.-

Yürürken Türkiye'nin koştuğunu ve arkasından Sovyetlerin koştuğunu gördüm. Türkiye çığlık atarken onun insanları tip tip bakıyordu. Göz devirdim ve onların koştuğu yere doğru ilerledim.

Sovyetler, Türkiye'nin boğazını sıkarken bir yandan ellerini tutuyordu. "Hadi ama Türkiye, sana kurtuluş savaşında o kadar yardım ettim..."
Türkiye ellerini kurtarmaya çalışıyor ve asi hareketlerle karşı çıkamaya çalışıyordu.
"Sakin dur ve o aptal boğazlarının kontrolünü bana ver!"

Türkiye ona nefretle baktı. "Sana güvenmemek gerektiğini biliyordum. Atam üzerine yemin ederim ki savaşmadan o boğazları bırak, buraya adım atamazsın!"

Sovyetler güldü. "Hah, sen mi? Gelişiyor olabilirsin Türkiye ama beni yenemezsin." Türkiye başını eğdi. Bu acı gerçeği ne kadar istemesede bilindiğini biliyordum.

O an sahneye çıkmaya zamanımın geldiğini anladım. Yavaşça onlara ilerledim. "O değil ama ben yenerim."

Sovyetler bana baktı ve Türkiye'yi hızla bıraktı. "Сука..." Kahkaha attım ve ona ilerledim. Türkiye boynunu ovuyordu ama ginede ayağa kalktı.

"Bana bak Sovyetler Sosyalist Cumhuriyet Birliği, eğer bir daha ona karışırsan, toprklarınının tek tek yok oluşunu izlersin." Bana sinirle baktı. Kendine hâkim olmaya çatıştığı belliydi. Heh, güçsüz olunca.

"Bu iş burada bitmedi Amerika!.." Bunu dedikten sonra gitti. Sadece sırıtıyordum. Ne yapacaktı beni soğukla mı öldürecekti!

Türkiye bana baktı. "Teşekkürler, sanırım..." aslında umursamaz bir tavır takınacaktım ama onun güçlenebileceği aklıma geldi. Sahtece gülümsedim. "Sıkıntı değil, dostum." Başını salladı ve elini uzattı. Elini istemesem bile sıktım. "Hey Turkey, Nato'ya katılmak ister miydin?" 

Bana şaşkınca baktı, heh işte oyuna başlıyoruz...

&
Y.N: Bu kitap Amerika'nın görüş açısından olduğu için onun hayal ürünleriyle birlikte gerçeklik çarpıtılmış olabilir. Kısaca Amerika kendine göre olayları değiştiriyor.

AmeTurk yazasım geldi  ╮(′～')╭

Yazma konusunda berbatım...
Akışkan yazamadığımı biliyorum...

Yarısına kadar düzelttim ^^;

[28 Eylül 2019]