Remember the time I hated you {Larry Stylinson}

9

'Is dat niet je zusje?' vraagt Harry als we naar de ingang lopen en hij wijst naar de fietsenstalling. Ik kijk om en zie inderdaad Felecity staan met de tweeling.

'Ja' lach ik wanneer ze Ernest op de grond zet en hij om zich heen kijk. Zijn blik blijft op mij hangen en ik zie dat hij begint te grijnzen.

'Wie zijn die kleintjes?' vraagt Liam grinnikend als Ernest mijn kant op sluipt.

'Mijn broertje en zusje van 3' lach ik wanneer Ernest een sprintje inzet en snel naar me toe rent.

'LOUE!' gilt hij en hij vliegt me om de nek.

'Hey' lach ik terwijl ik hem optil. 

'Waar was je vannacht?' vraagt hij terwijl hij me een knuffel geeft. 

'Bij Harry' zeg ik en hij kijkt op. Ik wijs naar Harry en Ernest steekt eigenwijs zijn handje uit. 

'Ernest' zegt hij als Harry hem lachend aanpakt. 

'Harry' lacht Harry en hij schud Ernest zijn kleine handje. 

'Waarom was mijn grote broer bij jou?' vraagt Ernest. 

'Uhm' zegt Harry die twijfelend naar mij kijkt. 

'Omdat we een relatie hebben' zegt ik droog. 

'Ueh' zegt Ernest en hij wiebelt met zijn wenkbrauwen waardoor de boys in de lach schieten. 

'Het is te zien dat het jou broertje is' lacht Liam. 

'Hey' zegt Ernest beledigt wanneer ik hem op de grond zet. 

'Ga naar je zus' zeg ik terwijl ik naar Felecity wijst. 'Anders krijg ik dadelijk de schuld ervan dat jij over bent gestoken' 

'Oke, oke' zegt Ernest en hij rent snel terug naar Felecity. Hij gaat braaf achter haar staan en we lopen lachend naar binnen. 

'Tot zo' zeggen de boys die naar de kantine lopen. 

'Bye' zeg ik en ik loop meteen naar de IC.

'Louis' pers mijn moeder er glimlachend uit wanneer ze me ziet. 

'Hey' glimlach ik en ik ga langs haar zitten. Ze wil nog iets zeggen maar ik hou haar tegen en pak een pen met schrijfblok. Ze kijkt me twijfelend aan en pakt het dan toch aan. 

'Ik heb het gehoord over vrijdag' lees ik. 'Ik ben trots op je dat je het bekent gaat maken'

'Ik twijfelde wel' zeg ik en ze knikt begrijpend. 

'Ik heb Mark al een tijdje niet gezien' lees ik.

'Dat kan kloppen' zeg ik spijtig. 

'Het gaat toch niet over het feit van jou en Harry?' lees ik. 

'Nee' zeg ik. 'Hij weet het nog niet' 

'Waarom dan?' lees ik. 

'Hij wilt je niet in een ziekenhuis bed zien' zeg ik en mijn moeder reikt haar hand uit naar mijn wenkbrauw en laat hem langs mijn gezicht af glijden naar mijn lip. 

'Dat gaat daar niet over' zeg ik terwijl ik naar mijn handen kijk. 

'Hij heeft het nog steeds niet geaccepteerd' pers mijn moeder eruit. 

'Nee' zeg ik en dan komen mijn broertje en zusjes binnen. 

'Hey' zeg ik terwijl Felecity me een knuffel en een kus op mijn wang geeft. 

'Hey' zegt ze en ze geeft mam ook een knuffel. Mijn broertje en zusje gaan bij haar op het bed zitten en Felecity komt langs me zitten. De deur gaat open en de dokter komt binnen met Harry achter zich aan. 

'Hey' glimlacht mijn moeder naar hem en hij glimlacht terug. 

'Zou ik jullie even alleen laten?' vraagt de dokter en ik knik. Mijn moeder opent haar armen en Harry geeft haar een knuffel. 

'Welkom in de familie, sweetheart' zegt mijn moeder terwijl Harry bij me op schoot komt zitten omdat er geen plek meer is. 

'Dankje' glimlacht Harry en mijn moeder kijkt ons glimlachend aan. 

'Jullie zijn echt een prachtig stel' zegt mijn moeder met moeite en Harry begint te blozen. 

'U moet proberen te rusten, mevrouw' zegt Harry beleeft. 

'Noem me maar Joe' zegt mijn moeder en dan vallen haar ogen al dicht. 

'Nog nieuws?' vraagt Felecity meteen aan Harry. 

'Nee, sorry' zegt Harry en we knikken. Hij staat op en loopt de kamer uit. We kijken gewoon een beetje naar mijn moeder en Doris gaat bij Felecity op schoot zitten. Ineens zie ik dat mijn moeder haar spieren aanspan en ik ga recht zitten. Ineens geeft ze een gil en begint als een gek te schudden. Ik druk snel op het knopje bij haar bed en ik til Ernest snel van haar bed af. 

'Wacht in de familie kamer!' gilt een dokter naar ons en ik knik. Felecity kijkt alleen maar bang naar mijn moeder dus ik pak snel haar arm en trek haar mee. We rennen naar de familiekamer met Ernest en Doris nog op ons arm. Ernest begint meteen te huilen en ik druk hem tegen me aan. Ik zie dat Felecity hetzelfde doet bij Doris en we gaan langs elkaar op het bankje zitten. Ik voel dat Ernest zichzelf in slaap heeft gehuild en ik leg hem voorzichtig op de bank. Ik trek mijn vest uit en leg die over hem heen. 

'Ik ga even kijken, oke?' vraag ik aan Felecity en ze knikt. Ik zie dat Doris op haar borst in slaap ik gevallen en ik druk een kus op Felecity's voorhoofd. Ze glimlacht snikkend en dan loop ik de kamer uit. 

'Gaat het?' vraagt Harry die met de boys meteen op me af rennen. 

'Weet ik niet' zeg ik terwijl Harry me snel in een knuffel trekt en ik mijn armen om hem heen sla. 

'Ze leeft nog, Louis' zegt Niall en ik zucht opgelucht. 

'Wat was er gebeurt?' vraag ik. 

'Ze had weer een hyperventilatie' zegt Liam. 

'Maar ze sliep' zeg ik verbaast. 

'Het is een bijwerking van haar medicijnen' zegt een nieuwe dokter die erbij komt staan. 

'Wie bent u?' vraag ik verbaast. 

'Dokter Diender' zegt hij. 'De specialist op de ziekte van uw moeder'

'Louis Tomlinson' zeg ik terwijl ik zijn hand schud. 'Weet u al iets?'

'Nee' zegt hij. 'Uw moeder heeft een speciale variant'

'Vertel is iets nieuws' zucht ik.

'Louis?' hoor ik achter me en ik kijk om.

'Hey' zeg ik terwijl ik Daisy en Phoebe een knuffel geef.

'Waarom ben je niet bij mam?' vraagt Daisy.

'Ze had een hyperventilatie' zeg ik en ik zie de angst ik hun ogen. 'Ze leeft nog'

Ze zuchten opgelucht en ik knik nog een keer naar de dokter. Hij knikt terug en loopt dan weg. Mijn zusjes trekken me mee naar de familie kamer en de boys volgen ons.

'Waarom zijn pap en Lottie er niet?' vraagt Felicity meteen.

'Pap wil mam niet zien, Lottie geeft de kant van pap gekozen' zegt Daisy.

'Zoals gewoonlijk' zeg ik terwijl ik op de tafel ga zitten.

'Heb ik gister nog gelijk gekregen?' vraagt Felecity grijnzend met een knikje naar Harry.

'Misschien' lach ik en Harry begint te blozen......