Hopeless

I.

Azalea Grace Natividad.

***

"Do I look okay?" I asked Mark na nag dadrive. Tinignan niya ako saglit at tinuon ulit ang pansin sa daan.

He smirked. "Pang sampung beses mo na tanong ngayon ah? That's a record." Humalakhak siya.

Hinampas ko siya sa braso. "Ouch!"

"Why you gotta be so rude? Haha." Biro ko.

Nakatuon pa din ang atensyon niya sa daanan. "I'm not rude. I'm just telling the truth, Grace."

Hindi muna ako kumibo dahil alam ko na maraming pinag lalaban itong si Mark.

Mark Eric Tuan is my guy Best Friend, he really means alot to me. He's just like my big brother. He's my brother with the same mother hahah. You get me? Siya yung taong nandyan parati sayo. Siya yung tipong hindi ka iiwan. Yung when I was in my worse feeling ko lahat ng tao sa mundo tinalikuran ako pero siy hindi, he comforted me. At siya din yung lalaki na laging pinag kakaguluhan ng mga babae, at lahat kahit lalaki mapapalingon sa kagwapuhan niya. Ayun ang mga naririnig ko, hindi ko din gets kung bakit may Fansclub itong si Mark. Oo, gwapo siya pero he's my best friend. That's just it.

"You really love him don't you?" Slang na slang ang english niya. Sandali niya akong tinignan, seryoso. At binaling ulit ang kanyang atensyon sa daanan.

I nodded. "Yep."

He stopped his car. Nandito na pala kami.

"Well, I'm happy for you, Bae." He smiled.

Bae means poop.

"Thank you, Bae." Hinug ko siya ng mahigpit. Dahil kung hindi dahil sakanya hanggang tingin nalang ako sa crush ko na boyfriend ko na ngayon.

Kumalas kami. "Well, here goes nothing." Huminga muna ako at binuksan ko yung pintuan but...

"Wait..-"

"Hmm?"

And this time he showed me his sweetest smiles that girls loves.

"You look beautiful."

***

I hope hindi pa ako late. Gosh, first anniversary pa naman namin ni Felix ngayon. And I want this day to be perfect and be memorable.

Pag pasok ko palang tumambad kaagad saakin ang mga nakangiting waiters. Maraming nag didinner dito, puro family or couples din.

"Good Evening Ma'am." Bati saakin ng waiter.

"Uhh..may reservation po ako dito."

Agad naman tumango ang waiter. "This way Ma'am."

Sinundan ko siya, habang naglalakad ako maraming napapalingon sa direksyon ko. May dumi ba ako sa mukha?

Huminto ang waiter. Malapit sa bintana ang pwesto namin. But, there was no sign of Felix.

Hinila ng waiter yung upuan at ngumiti.

"Thank you."

"Order na po ba kayo?"

"Uhh..maybe mamaya nalang? May hihintayin pa kasi ako."

"Sige po. Babalik nalang po ako." Sabi niya at tsaka umalis.

Nakaramdam ako ng lamig, yinakap ko ang aking sarili. Dahil sa pinagsamang kaba at ihip ng aircon.

Nilabas ko ang regalo ko para kay Felix. Isa siyang relo. At nakuha ko itong idea kay Mark.

Flashback.