Στοίχημα!?

03.

Το κουδούνι χτυπάει και μπαίνουμε στην τάξη. Πάω και κάθομαι στο γνωστό μου θρανίο πίσω πίσω δεξιά. Μόνος! Μπαίνω, κάθομαι και παίζω λίγο με το κινητό μου μέχρι να έρθει ο καθηγητής. Τότε μια φωνή με κάνει να σηκώσω το βλέμμα μου από το κινητό μου

"Συγγνώμη εδώ κάθομαι" μου λέει ήρεμα η Δανάη!
"Θες να κάτσεις δίπλα μου;" της λέω και με κοιτάζει λες και είμαι ότι χειρότερο θα μπορούσε να κάτσει δίπλα της. Όταν μια φωνή την αναγκάζει να καθίσει μαζί μου
"Δεσποινίς μου θα θέλατε να καθίσετε;" 
"Μα αυτό είναι το θρανίο μου!" διαμαρτύρεται
"Όχι εδώ και πολύ καιρό κάθεται ο κύριος Ιάσονας! Καθίστε δίπλα του. Δεν μιλάει! Είναι ο μοναδικός!" λέει και εγώ με τον Νίκο και τον Γιώργο σκάμε στα γέλια

Κάθεται κάτω μαζί μου και παίζει με το κινητό της. Δεν την είχα για τέτοια. Κάθομαι και την παρατηρώ ενώ εκείνη δεν με έχει καταλάβει.

"Θα με κοιτάς για πολύ ακόμα!?" λέει χωρίς να σηκώσει τα μάτια της από το κινητό της
"Δεν κοιτάω εσένα!" 
"Να υποθέσω ότι δεν πειράζεις και τα μαλλιά μου τόση ώρα?" μου λέει και μου δείχνει την τούφα μαλλιών της που είχα στα χέρια μου χωρίς να καταλάβω
"Συγγνώμη!" λέω και της την αφήνω. Τότε μόνο σηκώνει το βλέμμα της να με κοιτάξει

τα μελί της μάτια είναι τόσο όμορφα! 

"Δεν σου είπα να τα αφήσεις! Απλώς δεν μου αρέσει να μου λένε ψέματα κι να πιστεύουν ότι δεν το καταλαβαίνω" μου λέει 
"πως με κατάλαβες; Κοίταζες το κινητό!" ρωτάω
"Αγάπη μου γλυκιά" λέει με ειρωνεία "υπάρχει και η περιμετρική όραση. Άσε που μου έκανες πλεξούδες το μαλλί" λέει και γελάει

Έχει ωραίο χαμόγελο

"Δεν έχουμε συστηθεί" της υπενθυμίζω
"Δεν μπορέσαμε αφού εσύ και ο φίλος σου αρχίσατε τις μαλακίες!"
"Ξέρεις ότι πρέπει να γίνουμε μια παρέα" 
"Γιατί?" δεν καταλαβαίνει
"Επειδή εσύ θα θες να είσαι με την φίλη σου, εμείς με τον Γιώργο και αυτοί οι δύο μαζί οπότε..."αφήνω την φράση μου μετέωρη για να καταλάβει
"Ναι δεν το ξέραμε!" λέει ειρωνικά κοιτώντας πάλι το κινητό της.

Τότε βάζει το χέρι της κάτω από το θρανίο και παίρνει ένα πακέτο με τσιγάρα που είχα αφήσει. Βγάζει δύο και μου προσφέρει το ένα.

"Πως θα καπνίσουμε εδώ!?" 
"Κοίτα τον λίγο πιστεύεις ότι θα μας δει?!" λέει και μου δείχνει τον καθηγητή που κοιμάται στην έδρα 
"Ιάσονας!" λέω και απλώνω το χέρι μου μέχρι που το πιάνει
"Δανάη" το βλέμμα της συναντά το δικό μου.
"μαλάκα έχεις γαμάτα μάτια!" της λέω 
"Το ξέρω" λέει ψυχρά και ξανά παίζει στο κινητό της

τι θα κάνω!? Τότε χτυπάει μήνυμα στο κινητό της και το διαβάζω διακριτικά πάνω από το κεφάλι της

'αγάπη πίσω από το σχολείο με το χτύπημα του κουδουνιού' γράφει το μήνυμα και το απαντάει
'οκ'

Θα τον σκοτώσω! Μα έλεος! Το είπα ότι θα έχει αγόρι! Γαμώ!

"Μην κρυφοκοιτάζεις τα μηνύματα μου!" λέει χωρίς να με κοιτάει
"Δεν κρυφοκοίταξα αφού με είδες!" της λέω και με κοιτάει. Καθώς οι ματιές μας κλειδώνουν την φιλάω και αυτήν την φορά με σπρώχνει πίσω με όλη της την δύναμη
"Πως το κατάλαβες;" ρωτάω καθώς σηκώνομαι από το πάτωμα
"Ένιωσα την ανάσα σου" λέει "Και άκου γλύκα! Μην το ξανακάνεις αυτό!" 

Δεν μπορώ έτσι! Γαμώτο! Μαλάκα!

"Πως λένε το αγόρι σου;" της λέω αφού δεν μπορώ να μην μιλάμε
"Δεν έχω αγόρι!" λέει αδιάφορα
"Ναι καλά! Αυτός δεν έστειλε μήνυμα τώρα να πας πίσω?" 
"Η Νεφέλη ήταν δεν έχω αγόρι και ούτε θέλω!" λέει και μου δείχνει το όνομα του αποστολέα "δεν πιστεύω στην αγάπη από πολύ μικρή." μου λέει και αυτό μου δίνει μια ιδέα
"Πάμε στοίχημα ότι θα σε κάνω να ξανά πιστέψεις χωρίς να πληγωθείς?" της λέω με σιγουριά
"Δεν μπορείς!" λέει και εκείνη σίγουρη για τον εαυτό της
"Στοίχημα?!" απλώνω το χέρι μου και το πιάνει. Τέλεια! Το στοίχημα έκλεισε! Το μόνο θέμα είναι...πως θα την κάνω να ξανά πιστέψει στην αγάπη?

Είναι τόσο ψυχρή και όμορφη που δεν φαίνεται πιθανό

"πως θα με κάνεις να ξανά πιστέψω?" ρωτάει
"Σίγουρα έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε και τους αγαπάς! Έτσι δεν είναι!?" ρωτάω και είμαι σίγουρος ότι κέρδισα αλλά...
"Όχι!" λέει ψυχρά
"Τι?" δεν καταλαβαίνω
"Όλη η οικογένεια μου, γιαγιά, παππούς, μαμά, μπαμπάς, θεία, θείος έχουν πεθάνει!" λέει και θαυμάζω το πόσο ψυχρό και κενό είναι το βλέμμα της
"Οπότε όχι!" συνεχίζει και εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδούνι και χάνεται στους διαδρόμους αφήνοντας με να καταλαβαίνω πόση αγάπη και φροντίδα χρειάζεται!

Και μάλιστα! Δεν τα κατάφερα και όλας! Θα της πω να πάμε για καφέ!