Στοίχημα!?

06.

Ξυπνάω το πρωί και την βλέπω να κοιμάται. Παίρνω μία χαρτοπετσέτα και γράφω ' πέρασα πολύ ωραία!😉' της το αφήνω στο μαξιλάρι μου και φεύγω

Πάω σπίτι μου και στον δρόμο βλέπω την Δανάη με το αγόρι της. Πόσο μου την σπάει αυτό! Έλεος! Επίτηδες το κάνει αυτό! Πάω σπίτι παίρνω την άδεια μου τσάντα και πάω στο σχολείο. Κάθομαι στην θέση μου και την περιμένω!

"Γεια" λέει βαριεστημένα όταν μπαίνει στην τάξη
"Λοιπόν βρήκα πω θα σε κάνω να πιστέψεις στην αγάπη!" δεν βρήκα αλλά το είπα πριν το σκεφτώ
"Λέγε!" μου λέει αδιάφορα
"Θα προσποιηθούμε ότι τα έχουμε!" της πετάω και πάλι δεν το σκέφτηκα 
"ποιο είναι το σχέδιο?" ρωτάει 
"δεν στο λέω! Δέχεσαι ή χάνεις τώρα το στοίχημα?" της κάνω και με φιλάει!
"μωρό μου!" μου λέει και μετά μου ψιθυρίζει κάτι "μόνο κοντά σε κόσμο και μέχρι το τέλος της χρονιάς!" μου λέει 
"οκ μωρό" λέω και χαμογελάει

μετά από λίγα λεπτά βγαίνουμε αγκαλιά έξω ενώ ακούω όλους τους άλλους να σφυρίζουν. Την φιλάω για ξεκάρφωμα και δεν μου φέρνει αντίδραση.

"Πάμε στο κολλητό μου!" λέει και με τραβάει προς την παρέα της. Τότε θυμάμαι το αγόρι της αλλά δεν με νοιάζει. Σκουντάει το αγόρι της και μου το συστήνει 

"Άλεξ από εδώ το αγόρι μου!" λέει δείχνοντας με και τώρα καταλαβαίνω ότι ήταν κολλητή
"Ιάσονα ο κολλητός μου" λέει
"Γεια! Χαίρομαι που τα φτιάξατε! Επιτέλους βρήκε αγόρι!" λέει ο Άλεξ

Δεν μπορώ να πω ότι το λέει πολύ ενθουσιασμένα αλλά αν κρίνω από τις άλλες φορές είναι ποιο ενθουσιασμένη! Έπειτα ακούω το όνομα μου και γυρνάω να βλέπω τα μαλακισμένα να μου λένε να πάω

"Μωρό μου πάω στα παιδιά!" της λέω και την φιλάω στο μάγουλο
"οκ" λέει και παίρνει το χέρι της από την μέση μου και εγώ από τους ώμους τις
"τι?" ρωτάω τα αγόρια
"Μαλάκα τα φτιάξατε?" ρωτάει ο Νίκος
"ναι γιατί?" απαντάω αδιάφορα
"Δεν σε πιστεύω! Κόλπο για να την κάνεις να πιστέψει στη αγάπη!" λέει σίγουρος ο Γιώργος
"που το ξές εσύ?" ρωτάω
"Μου το είπε η Νεφέλη" λέει με ένα ύφος νίκης

χτυπάει το κουδούνι και μπαίνομε στην τάξη. Τότε όλα τα όνειρα μου για να είμαι με την Δανάη διαλύονται με αυτό που μου λέει!

"είσαι μαλάκας!" μου φωνάζει μόλις με βλέπει
"γιατί?" ρωτάω χωρίς να καταλαβαίνω
"όλα τα αγόρια είστε μαλάκες!" φωνάζει και πάει στην θέση της. Ακολουθώ τα βήματα της
"τι έγινε?" ρωτάω ψιθυριστά
"χωρίζουμε!" φωνάζει
"ναι το ξέρω!" φωνάζω και εγώ και μετά κατεβάζω τον τόνο μου για να μην μας ακούσουν "τι έγινε;" ρωτάω
"βαρέθηκα! Όχι δεν θα κάνουμε το ζευγάρι! Δεν είμαι ψεύτρα!" μου λέει και κοιτάζει μπροστά

τι έγινε τώρα!? Δεν κατάλαβα! Μια χαρά ήταν!

"Μαλάκα ούτε μια ώρα δεν κράτησε η σχέση σας!" λέει γελώντας ο Γιώργος
"σκάσε!"του φωνάζω και μετά από μερικά δεύτερα μπαίνει ο καθηγητής

Συνεχίζουμε να μιλάμε και να μαλακιζόμαστε όπως πριν αλλά δεν κάνουμε ότι τα έχουμε!  

"Πες μου τώρα! Τι θες να σπουδάσει?" την ρωτάω
"Πέρασα στην αστυνομία!" λέει αδιάφορα
"εκεί ήθελες?" 
"ναι" λέει μουτζουρώνοντας το θρανίο με έναν μαρκαδόρο
"εσύ στην αστυνομία? Δεν διαβάζεις καθόλου!" της λέω και τότε βγάζει τα τετράδια της και μου τα δείχνει. Σημειώνει τα πάντα! Ακόμα και εχθές που μόνο μιλάγαμε και καπνίζαμε
"Από που τα παίρνεις για να τα γράφεις?"
"τα θυμάμαι! Ακόμα και αν μιλάω ακούω και έχω ακουστική μνήμη!" λέει και τότε ξεφυλλίζω για λίγο το τετράδιο της. Μαλάκα όντως τα γράφει!

μετά από λίγο παρατηρώ τα γράμματα της! Είναι πολύ όμορφα. Απορώ γιατί φαίνεται τόσο κατά των μαθημάτων. Η Δανάη σπάει την σιωπή

"εσύ έχεις περάσει κάπου? Τι θες να γίνεις?" με ρωτάει
"Θέλω να περάσω ΤΕΦΑΑ!" ανακοινώνω
"Τι θα διδάσκεις?" ρωτάει 
"Πολλά ρωτάς! Άσε με να προσέξω! Δεν έχω την δική σου μνήμη!" της φωνάζω και κοιτάω μπροστά μου. Η αλήθεια είναι ότι απλά δεν έχω σκεφτεί τίποτα. Μόνο αυτό!

Γαμώτο της φέρθηκα πολύ άσχημα! Δεν είπε και τίποτα! Από εκεί που δεν μου μίλαγε και προσπαθούσα να της πάρω μια κουβέντα αλλάξαμε ρόλους! Μισώ την ζωή μου!!!! Γιατί αντιδρώ έτσι!? Με το χτύπημα του κουδουνιού πάω στα παιδιά για να ξεχάσω ότι μισώ την ζωή μου, και ότι μου το προκάλεσε αυτό μια κοπέλα

"Μαλάκες πάμε βράδυ σε μπαρ?" ρωτάω
"Ναι γιατί όχι?" λένε και επιτέλους θα την ξεχάσω