Missing Lyrics

Prologue

"Gusto ko lang magpahangin! But for Pete's sake bakit di ko na makita ang daan pabalik sa hotel?!!" Inis na sabi ko sa sarili. Di ko na pala namalayan na nakalayo na pala ako sa hotel where we're staying right now dahil na soguro sa inis ko sa Manager ko.

Flashback

"Drei, sa susunod na gagawa kayo nang katantaraduhan pwede ba yung wala ang mga media huh!! Kasi nakakasawa na pagtakpan lagi ang mga ginagaw--" Pinutol ko na ang kanyang sasabihin dahil alam ko hahaba na naman ang kanyang sermon sa aming lima.

"Diba yan ang trabaho mo, ang pagtakpan kami sa gagawin naming kalokohan and besides were just having fun there. At sa pagkakaalam namin, this is our vacation and the rules every vacation. WALANG PAKIALAMAN." I emphasize that words so that she can stop ranting with us.

Lima kami banda, si Geoff the drummer, Nathaniel o Nathan is the keyboard, the twins, Gelo the lead guitarist and Damian is the lead bassist. And I'm Andrei Gene Montenegro the vocalist. In my part, di ko kailangan ito dahil isa ang pamilya ko sa pinakamayaman sa Asia ang Montenegro Empire. But, I'm inlove into the music kaya pinili ko din ito. Hindi din tumutol ang mga magulang ko kasi alam nila, isa ito sa kasiyahan ko. And by that, I love my family so much.

End of Flashback

Natigil ang pag iisip ko nang may bigla akong nakita. Hindi ano, kundi sino. Isang magandang babae na kung babasehan isang tingin ay parang anghel na bumaba galing langit. If you think that I'm overreacting with my observation, but damn it's true.

She is wearing a floral dress abot hanggang tuhod, nakatali ang kanyang buhok. Hawak niya ang isang DSLR, may kung ano ang hinahabol niya na ingat na inhat din sa kanyang mga galaw. Di ko na din namalayan na sinusundan ko na siya. Hanggat sa nag salita siya.

"Shit! Oopps! My bad mouth. Sorry po." Sabay peace sign sa taas na di ko mawari para kanino ang paghinga niya nang tawad. But she look cute when she do that. Pero ang di mawala sa isipan ko ang kanyang boses. Akala ko mukha lang ang mala anghel pati pala boses niya. It's sound music into my ears.

Sa sobrang lalim nang pag iisip ko sa kanya hindi ko na pala napansin na nakatingin na siya sa akin.

"Sino ka? Anong ginagawa mo dito? Huh? May balak ka bang masama sa akin? Ay! Aba, subukan mo lang at makakatilim ka nang sakit sa katawan." Habang sinasabi niya sa akin yun ay nakataas na ang kanyang mga kamay at handa na siya sumugod sa akin. Itinaas ko ang dalawa kung kamay para senyales na wala akong gagawing masama sa kanya.

"I'm lost, hindi ko mahanap ang daan pabalik sa hotel na tinutuluyan ko. At nakita kita nang di sinasadya kaya sinundan kita. Don't worry I'm not a bad person that you are thinking right now." Paliwanag ko sa kanya. At mukhang naniwala naman siya sa sinabi ko. Dahil lumambot ang maamong mukha niya. She sighed.

"San ba ang hotel mo?" Tanong niya. Ohh! I love her voice. Tsk! Baka na engkanto na ako dito. Dahil kung anu-ano na din ang iniisip ko. "At wala ka bang dalang cellphone, para matawagan mo ang kasamahan mo sa hotel?." Dagdag niya pa.

"Because of my stupidity, naiwan ko ang phone ko. Kaya nagbabakasakali ako na alam mo ang daan palabas dito sa gubat na. I want to get out of here as much as possible." Pagpaliwanag ko.