6.

1.4K 172 12
                                    


[Zawgyi]

ဆိုးလ္ေဆးရံုအနီးမွာရွိတဲ့ Coffee ဆိုင္အတြင္း လူတို႔ကရႈတ္ရႈပ္ခပ္လွ်က္ရွိေနသည္။ေကာ္ဖီပူပူကို ကိုယ္ဆီေရွ႕ခ်ထားၿပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ စကားမဆုိမိၾက။

ယြန္ဟီးၾကာေတာ့ မေနနိုင္တာသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ဂ်ံဳအင္ကိုေဆးရံုမွာတစ္ေယာက္တည္းထားခ့ဲရသည္က တစ္ေၾကာင္းမို႔ ျမန္ျမန္စကားေျပာရန္ ေကာ္ဖီပူပူကိုယူေသာက္လိုက္သည္။

" ဘာေျပာစရာရွိတာလဲ အျမန္ေျပာပါ .. ငါ့သားက ေဆးရံုမွာတစ္ေယာက္တည္းမို႔ "

"ဆိုရာ .. "

"ဆိုရာ အေၾကာင္းငါ့ကိုလာမေမးပါနဲ႔ "

"ဒါေပမယ့္ ငါဆိုရာ႕ကိုေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္တာ နင့္အမ်ိဳးသားဂ်ံဳထယ္ ကားေပၚတက္သြားတုန္းကပါ "

"ေနာက္ပိုင္းငါတို႔အဆက္အသြယ္မရွိဘူး .. "

ယြန္းဟီးေျပာၿပီးမွ မ်က္ရည္ဝဲသြားသည္မို႔ မ်က္နွာကိုေဘးကိုအျမန္လႊဲလိုက္ရသည္။ဆိုရာနဲ႔က ငယ္ငယ္ကတည္းကသူငယ္ခ်င္းဆိုတာထက္ညီအစ္မလို႔ေနျဖစ္ခဲ့တာ။ဆိုရာအရင္လက္ထပ္သြားတုန္းကလည္း ယြန္ဟီး အခန္းပိတ္ၿပီးငိုခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ဆိုရာကပြဲၿပီးၿပီးခ်င္းလာေခ်ာ့ေတာ့မွသာ စကားျပန္ေျပာခဲ့တာ။ေနာက္ပိုင္း ယြန္ဟီးက ဘူဆန္ကိုေျပာင္းခဲ့ရသည္မို႔အဆက္အသြယ္ပ်က္ခဲ့ရသည္။ဆိုရာနွင့္အဆက္အသြယ္ျပန္ရခ်ိန္က ယြန္းဟီးတို႔သားေလးဘူဆန္လမ္းမွာ ေပ်ာက္သြားၿပီး ၃နွစ္အၾကာမွာျဖစ္သည္။

ထိုေန႔ကမိုးေတြ႐ြာေနခဲ့သည္။ဆိုရာ ယြန္ဟီးကိုဖုန္းဆက္လာခ်ိန္ကနည္းနည္းပင္ေမွာင္ေနေလၿပီ။အဝတ္ထုတ္နွစ္ထုတ္နွင့္ဆိုရာက ကားေပၚတက္လာၿပီးအသည္းအသန္ငိုေနခဲ့သည္။ဆိုရာကိုေခၚၿပီးယြန္ဟီးတို႔ဘူဆန္ကိုျပန္ခဲ့ၾကသည္။ေနာက္တစ္နွစ္ၾကာေတာ့ဆိုရာနိုင္ငံျခားကိုထြက္သြားသည္။ေနာက္ေတာ့ ဆိုရာညီမေလးဆီမွသတင္းတစ္ခုၾကားလိုက္ရသည္။ထိုသတင္းဟာသတင္းဆိုးျဖစ္မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့မိတာပါ။

"ယြန္ဟီး "

အေရွ႕မွ ဂြၽန္မင္က ေခၚလိုက္သည္မို႔ ယြန္ဟီးအသိဝင္လာေတာ့ ပါးေပၚမွာမ်က္ရည္တို႔ကစို႐ႊဲေနသည္။အသက္၄၀ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မရင္းနွီးေသာေယာက္်ားေရွ႕မွာမ်က္ရည္က်မိသည္ကိုျပန္ေတြးမိၿပီး နည္းနည္းေတာ့ရွက္သြားရသည္။

The Day We Meet AgainDonde viven las historias. Descúbrelo ahora