Klinikteki Sır

KLİNİKTEKİ SIR Bölüm 4

Onu hastaneye götürdüğüm için pişman değilim fakat ölürse üzülmem, dedim içimden.Daha sonra yanıma doktor geldi ve onun iyi olduğunu söyledi.Sanki onun ölmesini istermişim gibi üzgün hissettim.Belli etmemek için,gülümseyerek peki dedim. Öbürkü gün hastaneye tekrar gittim.Artık Anka ve Arda,yatağa bağlanarak yatacaktı.Hastaların iyiliğini düşündüğüm için içim rahatlamıştı.Odamda oturmuş,kahvemi yudumlarken odaya Anka girdi.

-Neden deneyimizi bozdun.

-anlayamadım?

-Arda ve ben dün gece bir deney yapmıştık ama sen gelip deneyimizi bozdun.

-Bak bu yaptığınız mantıklı bir şey değil.Benim amacım sizin normal insanlar gibi düşünebilmeniz fakat siz normal bir insanın yapacağı şeyler yapmıyorsunuz ve bu işi dahada zorlaştırıyorsunuz.

-Normal insanlar nasıl davranır ki?

-Normal insanlar birbirlerine zarar vermezler,öldürmezler incitmezler.Kendilerini düşünürler.Hayatlarını ve sorumluluklarının önemini bilirler.

-Ohh,iyi ki normal bir insan değilim.

-Biliyor musun?Bana bazen rol yapıyorsun gibi geliyor.Sanki deli olmak hoşuna gidiyor gibi.Bu görüşüm doğru mudur?

-Bilmem.Normal insan olan sensin,hayata aynı yerden baktığımızı düşünmüyorum.Bu arada deneyimizi bozmak yapabileceğin en büyük hataydı.dedi.

Umursamadığım için ona sadece peki,dedim.Sonra bahçeye çıktım.Bahçede oturup hava alırken,aklıma birden Pelin geldi.Acaba bu tarz kabusları görmesi Anka ve Arda'nın işimiydi. Saçmalama,dedim kendi kendime, o kadar da değil. 2 saat sonra herkes içeri girdi.Bende yorgunluktan öldüğüm için hemen eve gitmek istiyordum ki yukarıdan bir ses geldiğini duydum.Çok güzel bir müzikti.Yukarıda birisi piyano çalıyordu.Aşırı derece piyanoya ilgi duyan biri değildim,fakat bir zamanlar anneminde çaldığı bir besteydi,Chopin-Spring waltz idi bestenin adı.Aşırı merak etmiştim çalan kişiyi.Hayatımda,annemden başka piyano çalan bir insan görmemiştim.Yukarı kata hızlıca çıktım.Çalan kişi,hastalarımdan biri olan,Ömer idi.Buraya gelmesinin nedeni şizofreni olmasıydı.Fakat eskisinden daha iyiydi.Aldığı ilaçlar,onu hayata daha çok bağlamıştı.Onu rahatsız etmemek için kapının önünden onu dinliyordum.Şarkıya bütün ruhunu kaptırmış,dışarıda olan şeyleri fark etmiyordu bile.Aynı annemin çaldığı gibi çalıyordu.İster istemez duygulandım.Uzun bir süre çaldıktan sonra piyanoyu bıraktı.Hayallere o kadar derin kapılmıştım ki.Yanıma geldiğini bile fark etmedim.Onu karşımda görünce irkildim,sonra silkinip,neden burada olduğunu sordum.

-Sadece piyano çalıyordum.Başka bir şey için burada değilim.Sen kimsin dedi,umursamaz bir tavırla.

-Yeni doktorunuz benim,eskiden annem sizi tedavi ediyordu,şimdi ise ben.dedim,gülümseyerek.

-Haa sen osun.Herkesin konuştuğu kadın.dedi.

Aşağıdan bir hemşire çığlık attığı için ikimizde irkildik.Koşarak aşağıya indim.Bağıran kişiye ne oldu?Ne diye bağırıyorsun?diye sordum.Ağlayarak,Pelin,Pelin ölmüş,dedi.Şok geçirmiştim.Nasıl ya dedim afallayarak.Gözlerimle görmek istediğim için Pelin'in kaldığı odaya girdim.Pelin kollarını kesmiş,kan kaybından ölmüştü.Bu sefer Arda ve Anka'dan şüphelenmem imkansızdı ama yinede içimden bir ses onların yaptığını bağırıyordu?O nasıl öldü?