ေနာက္တစ္ရက္ ကြၽန္မ တစ္ေန႔ခင္းလံုး အိမ္အလုပ္ေတြႏွင့္႐ႈပ္ေနေလသျဖင့္ သန္႔ထံသို႔ စာပင္မပို႔ျဖစ္။ ေနမေကာင္းသည့္ ထိုကေလး အဆင္မွ ေျပပါရဲ႕လား ဟူေသာ အေတြးျဖင့္သာ။
ညေနတြင္ ကြၽန္မ၏ အစ္မဝမ္းကြဲက သူ႔သားႏွင့္ ပစၥည္းလူၾကံဳေပးခိုင္း၍ ပစၥည္းလာပို႔ေသာ တူေတာ္ေမာင္အား ေခ်ာဆြဲ၍ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ လိုက္ပို႔ေပးခိုင္းရေလ၏။
ကြၽန္မ - " ဟဲ့... ေကာင္းထက္စံ အေတာ္ပဲ... တီေလးကို ၿမိဳ႕ထဲ ခဏလိုက္ပို႔ေပး... "
ေကာင္း - " ဝယ္စရာ႐ွိတာကို ဖုန္းဆက္မမွာဘူး သားလာပို႔မွာေပါ့ တီေလးရဲ႕... ခုက မိုးေတာင္ခ်ဳပ္ေနၿပီ "
ကြၽန္မ - " ဟဲ့ မိုးခ်ဳပ္လည္း နင့္ကို ဘယ္သူမွ မဆြဲဘူး... လုပ္စမ္းပါဟာ အေရးႀကီးလို႔... "
ေကာင္း - " ဟာ... မိုးခ်ဳပ္ရင္ ဆိုင္ကယ္မေမာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး တီေလးရ... "
ကြၽန္မ - " ေအး ရတယ္ ငါ့ကို ဆိုင္ကယ္ေသာ့ေပး ငါ့ဖာသာငါ သြားမယ္... "
ေကာင္း - " မိုးေမွာင္ေနတာ တီေလးကို စိတ္မခ်ပါဘူး ကဲပါ သားလိုက္ပို႔ေပးမယ္... "
ကြၽန္မ - " ဒါဆို ေနဦး ငါ အကႌ်သြားလဲဦးမယ္... "
ကြၽန္မ သန္႔ အတြက္ တစ္ဆိုင္ဝင္ တစ္ဆိုင္ထြက္ အ႐ုပ္ လိုက္႐ွာမိေလသည္။
.......................
ည ႐ွစ္နာရီခန္႔
ကြၽန္မ - " အသန္႔ေလး... အိမ္ေ႐ွ႕ ခဏထြက္ခဲ့ပါလား..."
သန္႔ - " ဟင္... "
ကြၽန္မ - " အိမ္ေ႐ွ႕ခဏထြက္ခဲ့လို႔..."
ေခတၱၾကာေသာ္ အိမ္တံခါး ပြင့္လာကာ ျခံထဲသို႔ ဆင္းလာေသာ သန္႔ကို လွမ္းေတြ႔ရ၏။
ျခံထဲသို႔ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာ၍ ျခံတံခါး ေသာ့ဖြင့္ရင္း
သန္႔ - " ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘာလာလုပ္တာလဲ "
ကြၽန္မ - " ေျခာက္လအတြင္း မမကို ခ်စ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ... ဒီမွာ အသန္႔ေလး အတြက္...ေျခာက္လျပည့္ လက္ေဆာင္..."
YOU ARE READING
The Rope (Own Creation)
Teen FictionAs my own style, I rated this story as 13 yrs old & above. (Zawgyi) တခ်ိဳ႕ေသာ ၾကိဳးေတြက မထံုးႏိုင္ေပမယ့္လည္း ႐ုန္းႏိုင္ခဲတယ္ေလ... Summary အလြန္ထက္ျမက္တဲ့ သန့္ၾကယ္စင္ဆိုေသာ မိန္းကေလး ရည္းစားေဟာင္းႏွင့္ ျပႆနာတက္ကာ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးထြက္လာရင္း သႏၱာ...
