Strong Fears

~7~

P.O.V Eva

Ik keek rond en ik besefte me dat ik voor een huis stond dat ik niet herken...

Het was een standaard rijtjeshuis. Best klein, maar wel gezellig. Ik keek op het huisnummerplaatje en er stond: "Hier wonen Jessica, Felix en Yara Verbeek."
'Is dit de Felix van school?' vroeg ik zuchtend aan Evanline. 'Daar kom je maar op een manier achter.' antwoorde ze simpel. Ik zuchtte weer, maar liep toch naar de deur om aan te bellen.

Er deed een klein meisje open. 'Hey, is Felix thuis?' vroeg ik. Het meisje knikte en ze liep naar binnen. 'Feli, er is iemand voor jouw.' hoorde ik het meisje zeggen. 'Ik ben niet thuis!' riep een jongensstem. Ik wist nu zeker dat het dé Felix was. 'Oké, dan ga ik maar. Maar dan kan ik je niet helpen met het "ding".' zei ik nogal geërgerd en zonder erbij na te denken. Wat bedoelde ik met het "ding"? Ik begreep mezelf niet eens meer. 'Je deed het weer,' hoorde ik Evanline fluisteren en ik dacht te horen dat ze er nog iets achteraan mompelde, maar ik kon niet verstaan wat. Veel tijd om er over na te denken had ik niet, want Felix stond al voor mijn neus. 'Wat bedoel je met het ding?' vroeg hij. Hij leek nogal gespannen. 'Laat me binnen en ik zal het uitleggen.' zei ik vooral om tijd te winnen, zodat ik kon bedenken wat het ding was. Felix stapte aan de kant zodat ik naar binnen kon. 'We gaan naar mijn kamer.' zei Felix nogal ruw.

Toen we in zijn kamer op de grond zaten keek Felix me vol verwachting, waar toch geërgerd aan. 'Nou, wat bedoelde je met het ding.' zei hij. Hij vroeg het niet eens. 'Ehm,' ik probeerde na te denken over wat ik bedoelde, toen schoot het me plotseling binnen. 'wat er op de wc gebeurt is.' Ik keek Felix aan. Heel even, en dan bedoel ik echt héél even vond ik hem toch wel aantrekkelijk. Zijn zwarte haren en bruine ogen. Snel schudde ik al die gedachtes van me af. Want geloof me, dit gaat niet zo'n nerd valt op bad boy, bad boy haat nerd, maar later worden ze toch verliefd cliché verhaal worden. Ik moest al bijna kokhalzen van het idee.
'Hallooo?' Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Felix die met zijn hand voor mijn gezicht wapperde. 'Wie was dat eigenlijk op de wc?' vroeg ik. Ik wist namelijk wel wát hij was, maar niet wie. Hij was een geest, dat weet ik omdat ik wel vaker geesten tijdelijk gevangen had. De geesten in mijn huis, maar ze kwamen altijd weer uit hun dimensie, wereld, hiernamaals of hoe je het ook wil noemen. Ik leg dit later verder uit. 'Het was gewoon een vriend.' mompelde Felix. 'Hij zag er niet echt uit als een vriend. Vertel me de waarheid, ik weet hem toch al voor de helft.' zei ik. Ik snapte wel dat hij niet meteen zou zeggen dat het een geest is, hij zou denken dat ik zou denken dat hij gek is. 'Hij of, of het, ik weet het niet, maar hij is d- dood. Maar d- dat kan niet want h- hij is dood.' stotterde hij en het laatste kwam er alleen nog maar uit als een zwak gefluister. 'hij, hij is dood. En ik weet dat ik gek word' Felix keek me aan met tranen in zijn ogen. Ik kon zien dat hij zijn best moest doen om niet te huilen. 'Het is oké, ik begrijp het. En geloof me, je word echt niet gek.'
'Hoe kan je dan verklaren dat hij daar was?' vroeg hij nogal boos. 'Het was een geest, en dat is mogelijk want je hebt namelijk drie "dimensies": het "Hier", het "Hiernamaals" en de dimensie er tussen in. Ik heb veel informatie proberen te zoeken hierover, maar ik kon niet echt vinden hoe het heette, dus heb ik zelf een beetje de namen bedacht. Maar het komt erop neer dat ik, jij en alle andere mensen die je kan zien en leven in het Hier leven. Geesten enzo leven in het Hiernamaals. Het is niet echt een hemel of een hel, het is gewoon de zelfde Aarde maar dan in een andere dimensie. Je hebt ook er iets tussen in, hier zitten de meeste geesten die wij zouden kunnen waarnemen. Ze zijn dan wazig of soms wel helemaal niet te zien voor ons, maar ze zijn altijd waar te nemen.
Ik hoop dat het een soort van duidelijk is, want ik snapte het ook nog niet helemaal.' Ik zag Felix zachtjes knikken. 'Ik denk dat ik het wel een soort van begrijp.' 'Oké, mooi zo.' zei ik. 'Maar als hij in de dimensie tussen de twee dimensies in zit, hoe kon ik hem dan zo goed zien?' vroeg Felix aarzelend.
'Dat komt omdat geesten soms, en dat is echt heel soms, zo machtig en sterk zijn dat ze naar het Hier kunnen komen. Ze zijn dan nog steeds dood, maar wel in het Hier. Je kan ze dan zien, horen en voelen alsof het gewone mensen zijn.' 'Maar als het dan zo'n machtige geesten zijn, zijn ze dan niet gevaarlijk.' Vroeg Felix. Ik aarzelde of ik hem dit moest vertellen, maar ik zei het toch. 'Heel vaak wel.'

Weer een nieuw hoofdstuk!!! Ik liep nogal vast maar ik heb het (denk ik) voor elkaar gekregen dat ik verder kan schrijven. Ook was de wifi weer kapot en hebben we weer een week zonder wifi gezeten (Yaaay, hoor het enthousiasme). Maar die doet het sinds vandaag weer. Ik hoop trouwens dat het niet een vaag hoofdstuk is ofzo. maar ik heb verder niks meer over te babbelen dus BYEEEEEE😙👋 en hoop joe laikt it.

x Lisa

(888 woorden)