The truth.

12

Ik word wakker. Ik loop naar de badkamer en kijk in de spiegel. Ik schrik van mezelf. Mijn ogen zijn rood en ik heb vreselijke wallen. Ik was mijn gezicht met koud water en droog dan mijn gezicht. Ik doe de wassing en verricht dan het gebed.

Ik kleed me om in een zwarte t-shirt, met zwarte flared pants en ik doe mijn Guess blazer aan. Ik pak al mijn boeken bij elkaar en gooi het in mijn tas. Iedereen slaapt nog. Ik loop naar beneden en maak een ontbijtje. Ik ga aan tafel zitten en dan hoor ik voetstappen op de trap. Oh nee he, niet weer klappen.

Ik kijk wie het is en zie Saifeddine. Ik kijk hem kort aan en kijk dan meteen weg. Mijn eetlust is weg. Ik gooi het eten weg en was mijn bord af. Ik trek mijn schoenen aan. Ik voel al de hele tijd de blik van Saifeddine op me branden, maar ik negeer het.

Ik pak mijn tas en wil net het huis uitlopen, totdat Saifeddine me terugtrekt aan mijn arm. Ik kijk hem niet aan. Hij pakt mijn gezicht en draait het om zodat ik in zijn ogen kijk.

Ik: Zou je me alsjeblieft willen loslaten, ik wil niet te laat komen op school.
Saifeddine: Sorry zusje voor gisteren.

Ik negeer hem en probeer me los te rukken. Nu pas zegt hij sorry, kon hij niet even nadenken wat hij deed.

Ik: Die sorry van jou heb ik niet nodig.

Ik duw hem van me af, maar hij pakt me weer terug.

Saif: Zal ik je naar school brengen.
Ik: No way dat ik nog bij jou in de auto stap, ik hoef het niet weer mee te maken!

Saifeddine kijkt naar mijn jasje en grijnst.

Saif: Maar dat jasje vind je wel leuk he?

Ik trek het jasje uit en gooi het op zn hoofd.

Ik: Hou het jasje maar, of beter, geef het maar aan Joumana, je ooh zo lieve zusje!

Stemgoal: 10 *