~İmkansızı severim~

Şımarık Emir!!

İlk başta da düşündüğüm gibi çocuk çok şımarıktı.
Ya bir insan bir kıza nasıl böyle davranabilirdi ?
Neyse işte beni banka oturttu oturtmaz olaydı çünkü o kadar çok sert bıraktı ki popom acıdı 🤕
Eğer bu çocuk müdürün oğlu ise neden böyleydi?
Disiplinli olması gerekmezmi idi?

Bir saat sonra
Bu çocuk deli olmalıydı.
Ayağımı onun yüzünden burkmama rağmen beni nöbetçiye bırakıp gitmişti.
Neydi adı?neydi?ne....
Emir....
Aynen öyle emirdi adı.çok şımarık bir çocuktu.O beni buraya bırakıp gideli yarım saat oluyordu.Babası onun adına defalarca özür dilemişti,babasıyla sohbet etmiştik ama çocuk tam bir odundu.

Normalde bu kadar ağrımazdı ama ben ailemle geçirdiğim kazadan sonra bacaklarımı kullanamamıştım.Fizik tedaviye gitmiştim,fazla yeni sayılmazdı yürüyüşüm ama uzun zamandır yürüyorda değildim. Bacağımı fazla zorlayamıyordum işte🤦‍♀️. Müdüre ailemi kaybettiğimden filan bahsettim.
Sonrasında yaşadıklarımı filan ki bunlar benim dosyamda zaten yazıyordu.
Müdür bana teselli vermişti 'sen onları mutlu etmek için hayatına devam etmelisin' demişti.
Müdürle biraz konuştuktan sonra Müdür bana sınıfımı söyledi. Sınıfa gittiğimde bayan bir öğretmenin ders anlattığını gördüm.
Gördüm diyorum ama daha içeri girmemiştim kapıdaki camdan görmüştüm. Kapıyı çalıp içeri girdim,bir anda tüm dikkatler benim üzerimde toplandı. Hocanın telefonu çalmaya başladığında herkes önce hocaya tekrar bana baktılar. Hoca telefonu açtı,
Ben bu sırada içeri girmiştim ve kapıyı kapatmıştım bile.
"Evet müdür bey!"
Demek hoca müdür ile konuşuyordu.
"Tamam, nasıl isterseniz."
"Peki ya Emir?"
"Tamam, sizede iyi günler müdür bey!"
Hoca telefonunu öğretmen masasına bıraktı ve bana döndü,
"Öykü sen olmalısın."
"Ben öyküyüm ama sizin bahsettiğiniz miyim bilemem."
"Bence o sun sen demi Emir?"
Emirmi? Bana çarpan,odun olan,şımarık aile çocuğu emirmi?
Hocanın baktığı yönü takip ettiğimde gözüm onu gördü,emiri...
"Hı hı o herhalde."
Emin cevap verirken umursamaz bir tavır takınmıştı.
"Öykü Kızım sen emirin yanına oturacaksın, müdür beyin kesin emri var!"
"İyi de neden?"
"Bilmiyorum öykücüğüm onu müdür beye sormak lazım."
Emire baktığımda bana sırıtıyordu!
Cam kenarında oturuyordu,tam hocaya selam verdim geçiyordumki hoca,
"Madem tahtadasın önce kendini tanıt bakalım."dedi. Bunun üzerine sınıfa bakarak,
"Ben öykü Sedef,normalde 12.sınıfım ama sınıf tekrarı yapıyorum.Voleybolda ülke birincisiyim."
Hocaya baktım. Hoca tatmin olmuşcasına başını salladı. Cam kenarında oturan Emirin yanına doğru ilerlerken ön taraflardan yakışıklı bir çocuk bana laf attı.Dönüp bakmadım bile.
Yanına oturduğumda emin bana bakıp çarpık bir gülüş attı. Kulağıma eğilip
"Yine düştün elime!  :)"
Dedi.

Bu çocuk kendini ne sanıyordu acaba.
Dirseğimi ona geçirdim.
Baktığımda canı yanmış gibi gözüküyordu, güldüm.