~İmkansızı severim~

"Eğer söz konusu sensen ilgilendirir!"

Ders bitimine kadar hocayı dinliyormuş gibi yaptım.
Anan ne güzel ki Emir beyimiz uyuyor.
Ama hakkını yemeyelim Ya uyurken de uyanık olduğundaki tatlığının iki katını taşıyor.
Kirpikleri çok güzel 👍.
Boynundaki Doğum lekeleri falan ona ayrıca bir hava katıyordu.

Okul çıkışına son bir saat kaldığına yoğun bir uyku bastırdı ve en arka sırada olmanın verdiği cesaretle kafamı sıraya koydum.
Ne zaman daldım, ne zaman uyudum bilmiyorum.

Gözlerimi açtığımda emir kafasını sıraya koymuş bir şekilde bana bakıyordu, gözlerimi açtığımı farkedince hemen kendini toplarlayıp  kafasını kaldırdı.
Ne yani gizli gizli benimi izliyordu?
Tam kafamı kaldıracaktımki zil çaldı, kitaplarımı ve kalem kutumu çantama koydum. Sıradan çıkacaktımki Emir  beni belimden tuttu ve kendine çevirdi. Gözlerimin içine uzun uzun baktıktan sonra,
"Özür dilerim, dikkatsiz olduğum için, seni incitip Canını yaktığım için özür dilerim."
İlk başta çok şaşırdım.Emir gibi birinden özür  beklemiyordum sonuçta ama bir cevap vermeliydim.
"Önemli değil, kasten yaptığını zannetmiyorum."
Kendimi emirden kurtarıp hızla sınıftan çıktım.
Değişik duygular hissediyordum. Merdivenin başına geldiğimde çok dalgınlık ve dağa ikinci basamakta dengemi kaybettim. Kendimi yeşil gözlü bir erkeğin kollarında bulduğumda bana şaşırarak baktığını gördüm.
"Öykü?"
"Benimde sen kimsin?"
"Tuna, orta okuldan..."
"Şu gözlüklü Tuna!"
"Evet!"
"Çok değişmişsin!"
Bu arada ben hala onun kucağındaydım, kendimi kurtarmak için hamle yaptığımda yanımızda birinin belirdiğini farkettim baktığımda ise Emir olduğunu anladım!
"Bir sorun mu var?" Emir ne gibi bir sorun olacağını düşünmüştüki acaba?
"Hayır yok! Öykü düşüyordu bende tuttum bu sayedede birbirimizi hatırladık!"
Emir önce benim pozisyonuma baktı sonra Tuna'nın yüzüne! Ben hemen kendimi Tuna'nın kucağından çektim.
Nedenini bilmiyorum ama emirin bakışları bunu emretmiş gibiydi.
"Öykü seni ben bırakabilirim!" Tuna'nın bana yönelttiği cümle ile birlikte emirin bana bakıp
"Onu ben bırakacağım!" Demesi bir oldu.
"Benim neden haberim Yok!"
"  'Benim neden haberim yok' demeden önce olduya güzelim!"
Emir baya saçmalıyordu... 🙂 güzelim falan!
Tuna bana bakıp,  "peki o zaman yarın görüşürüz 👋🏿" dedi.
"Görüşürüz"diyerek tunaya el salladım.
"Kim di o?"
"Seni ilgilendirir mi?"
"Eğer söz konusu sensen ilgilendirir."
"Hayır ilgilendirmez"
"Bak gör nasıl ilgilendirir."
Emir beni kucağına aldı ve hızla.  merdivenlerden inmeye başladık.
"Bırak beni yaaa!"
"Kusura bakma ama bırakamam!"
"O neden?"
" seni boş bırakmaya gelmiyor çünkü!
Bir bakıyorum merdivenlerden düşüyorsun  pardon düşecekken birisi tutuyor!"
"Ne bu şimdi, arabayla çarptım diye özür amaçlı koruma flnmı?"
"Alakası yok, çarptığımada pişman değilim!"
" nasıl pişman değilsin Ya! Ya ölseydim!"
"Ama ölmedin ve eğer çarpmasaydım tanışamayacaktık."

Otoparka gelene kadar son kelimemiz bu oldu.
Beni kucağından indirdiğinde ona göz devirdim.
"Cidden beni evime bırakmayacaksın dimi?"
"Hayır , tabiki bırakıcam!"
"Emir neden ilk defa gördüğün ve üstelik arabayla çarptığın bir kızı evine bırakıyorsun?"
"Bak ben şu ana kadar hiç bir kız için bunu yapmadım! Ne özür diledim nede evine bıraktım, yada kendi evime falan götürmedim.
Ama Sana gerçekleri söylemem gerekecekki sanırım içimde sana ait bazı duygular var! Yani bilmiyorum aslında ama seni uyurken izlemek içimde bir şeyleri harekete geçirdi ve şikayetçi değilim!"
Ne yani şımarık Emir bana karşı birşeyler mi hissediyordu?
"Bak öykü şu an çok ama çok erken biliyorum, bünün farkındayım ama bize Zaman  veremez mi sin? Bak ben böyle bir insan değilim bana bişeyler yaptın bunun farkındamısın?
Sadece seni uyurken izlemek bütün düşüncelerimi değiştirdi."
"Onun farkındayım! Ama sence birbirimizi tanımadan bize bir şans vermek biraz anormal değilmi?"
"Benim içinde bir kız için bu kadar çaba sarf etmek çok anormal ama görüyorsun işte her şey ortada!"
"Peki tamam 👌 ama şu an Eve gitmem lazım, en azında biraz düşüneyim!"
"Tamam ama seni ben bırakıcam."